Borowiczki

Do lat osiemdziesiątych XX w. Borowiczki były wsią leżącą nad Wisłą na wsch. od Płocka. Przyłączono je do miasta w 1982 r. Borowiczki to dawniej słodka dzielnica Płocka. Była tu cukrownia. Jej budowa rozpoczęła się w 1899 r.; pierwsza kampania cukrownicza rozpoczęła się już w następnym roku. Dostarczyła pracy wielu mieszkańcom okolicy, wzbogacili się również chłopi uprawiając buraki cukrowe na potrzeby zakładu. Zbudowano kolejkę wąskotorową o łącznej długości torów ponad 100 km zwożącą buraki z okolicy. Cukrownia zakończyła swoją działalność na początku XXI w.

Główną ulicą Borowiczek, Harcerską, można dojść do starego parku. Stoi w nim pałac z 1910 r. – rezydencja dyrektora cukrowni. Przy budowie pałacu natrafiono na różne przedmioty użytkowe, co świadczy o tym, że miejsce to było już wcześniej zasiedlone. W parku rosną stare urokliwe drzewa. Brama wejściowa do przedwojennej cukrowni znajduje się przy placu W. Witosa. Po prawej stronie miejsce pamięci narodowej – tablica upamiętniająca 40 pracowników cukrowni zamordowanych w czasie II wojny światowej.

W części Borowiczek zwanej Ośnica można obejrzeć stary cmentarz.

Źródło: Piesze znakowane szlaki turystyczne okolic Płocka. Przewodnik turystyczny.

Internet: http://enkol.pl/Kolej_Cukrowni_Borowiczki