Rezerwat im. Sobieskiego

Rezerwat leży w granicach dzielnicy Wawer, we wschodniej części Warszawy, na płn. od drogi nr 2 Warszawa-Terespol.

Najstarszy spośród dwunastu rezerwatów w Warszawie, utworzony jeszcze w 1952 r. (niektóre źródła mówią o powstaniu rezerwatu w 1932 r.) na pow. 113,56 ha. Jest w nim dużo wiekowych drzew, dzięki czemu można poczuć się w nim jak w prawdziwej dawnej Puszczy Mazowieckiej. Rezerwat leśny, częściowo zamknięty dla ruchu turystycznego. Przedmiotem ochrony jest dobrze zachowany fragment naturalnego lasu liściastego i mieszanego. W rezerwacie przeważają grądy o bogatym runie, z przewagą dębu szypułkowego, lipy drobnolistnej i grabu zwyczajnego. Mniejsze obszary zajmują bory mieszane sosnowo-dębowe oraz bory sosnowe.

Występuje tu wiele gatunków roślin chronionych i rzadkich, np. lilia złotogłów, goździk piaskowy, orlik pospolity, bluszcz pospolity, konwalia majowa.

Rezerwat jest ostoją wielu zwierząt: saren, dzików, lisów, a nawet rzadko spotykanych w okolicach Warszawy borsuka, czy kuny leśnej.

Licznie występujące stare drzewa (w tym dziuplaste) tworzą znakomite warunki do gniazdowania ptaków – bociana czarnego, dzięcioła czarnego i pstrego, myszołowa, jastrzębia gołębiarza, puszczyka. Las Sobieskiego jest najcenniejszą w rejonie Warszawy ostoją drobnych ptaków śpiewających. Z owadów prawnie chronionych związanych z dziuplastymi drzewami stwierdzono kwietnicę okazałą.

Źródło: Czesław Łaszek. Przyroda Warszawy. KAW Warszawa 1980

Internet: http://pl.wikipedia.org/wiki/Rezerwat_im._Króla_Jana_Sobieskiego