Pensjonat Górewicza

Uzdrowisko Gurewicza to chyba „esencja” stylu nadświdrzańskiego. W 1906 r. niewielki pensjonat Abrama i Szymona Gurewiczów nosił nazwę „Willa Gurewiczanka”. Stopniowo go rozbudowywano na „zakład leczniczo-dietetyczny”; dzisiejszy wygląd przybrał przed 1925 r. Budynek jest wieloboczny i ma siedem skrzydeł. To jeden z największych domów drewnianych w Europie (powierzchnia użytkowa 2.700 m2, kubatura 20.000 m3). Jego urodę podkreślają leżalnie, oszklone werandy i trzy otwarte tarasy.

Zakład był czynny przez cały rok. Mieścił 80 osób. Obłożnie chorych ani gruźlików nie przyjmowano. Miał czytelnię, bawialnię, salę jadalną i salę koncertową z fortepianem. Była bieżącą woda, kanalizacja, telefon. Czytelnię i jadalnię ozdobił w 1927 r. profesor ASP w Warszawie Józef Tom, projektant herbu Otwocka. Etatowy ogrodnik doglądał pięknego, z angielska urządzonego parku, w którym rosły nawet bananowce. W czasie okupacji Uzdrowisko Gurewicza zostało zajęte przez Niemców na komendanturę, a w 1941 r. na szpital dla żołnierzy niemieckich. Szymon Gurewicz, syn Abrama – właściciela pensjonatu – przewodniczył otwockiemu „Judenratowi”. Ci z Gurewiczów, którzy przeżyli wojnę, sprzedali w 1948 r. posiadłość Warszawskiemu Zarządowi Samorządowemu. Od 1953 r. był tu Centralny Szpital Lotniczy, od 1960 do 1994 r. znane Liceum Pielęgniarskie i Medyczne, a w 1997 r. przejęła budynek Polska Fundacja Alzheimerowska. Od listopada 2014 pensjonat należy do spółki Carolina Car Company. Nabywca zapewnił, że świdermajer zostanie odrestaurowany i adaptowany na zakład leczniczy.

Źródło: Jacek Kałuszko, Paweł Ajdacki „Otwock i okolice” Wydawnictwo Rewasz 2006

Internet: www.otwock.pl http://pl.wikipedia.org/wiki/Pensjonat_Abrama_Gurewicza

https://www.facebook.com/pages/Pensjonat-Gurewicza-w-Otwocku/171952102940123

https://www.facebook.com/gurewicz