English
Deutsch
Rzeka na nizinach środkowopolskich, lewy dopływ Wisły o długości 166 km.
Pierwsze zapisy o „super fluvium Brura” pochodzą z 1241 r. Rzeka wypływa z Wzniesień Łódzkich, płynie przez Nizinę Środkowomazowiecką i Kotlinę Warszawską. Na znacznej długości jest uregulowana i ma formę głębokiego kanału. Jest też silnie zanieczyszczona (poza klasami czystości) ze względu na zrzut dużych ilości nieoczyszczonych ścieków i mały przepływ wody oraz nienaturalny charakter, a co za tym idzie brak możliwości samooczyszczania.
Źródła Bzury znajdują się na wys. 230 m n.p.m., na terenie Lasu Łagiewnickiego, na obszarze miasta Łodzi. Płynie początkowo ku zach. tworząc szereg stawów na Arturówku w malowniczej dolinie. Jest tu kąpielisko i wypożyczalnia sprzętu wodnego. Potem zmienia kierunek na północny, płynąc w stronę Łęczycy, gdzie znów zmienia kierunek na wschodni płynąc Pradoliną Warszawsko-Berlińską. Dno pradoliny jest zmeliorowane, wysłane torfowiskami. Od Łowicza na wschodzie do Dąbia w dolinie Neru na zachodzie dolina (wraz z odcinkami dopływów) objęta jest ochroną w ramach programu Natura 2000 (kod obszaru PLH100006). Bardzo ważnym elementem przyrody pradoliny są rozległe połacie łąk i pastwisk, można tam spotkać wiele ginących gatunków roślin oraz zwierząt, szczególnie ptaków siewkowatych. Elementem nienaturalnym lecz na stałe wpisanym w krajobraz i przyrodę pradoliny są stawy rybne, utrzymywane tu od stuleci. Stanowią one istotną w skali Europy ostoję ptaków wodno-błotnych, ważną szczególnie podczas wiosennych i jesiennych przelotów. Stawy rybne zapewniają również przetrwanie wielu gatunkom roślin związanych ze zbiornikami wodnymi. Do cieków płynących przez pradolinę wróciły już bobry oraz 18 gatunków ryb, a za nimi – wydry. W efekcie naturalnych procesów przyrodniczych i działalności człowieka powstała mozaika siedlisk przyrodniczych złożonych z łąk, pastwisk, pól uprawnych, turzycowisk, zarośli wierzbowych, łęgów, starorzeczy, stawów i cieków. Ostatni odcinek od Sochaczewa do Wyszogrodu rzeka znów płynie na północ zachowując naturalny charakter z meandrami i starorzeczami. W okolicach Sochaczewa występuje na wsch. brzegu wysoka na dwadzieścia metrów skarpa – krawędź doliny. Bzura uchodzi do Wisły koło wsi Kamion, naprzeciw Wyszogrodu, na wys. 63 m n.p.m.
Bzura jest główną rzeką regionu etnograficznego jakim jest Ziemia Łowicka. Była też główną przeszkodą wodną w czasie bitwy toczonej przez polskie armie Poznań i Pomorze we wrześniu 1939 r.
Ważniejsze dopływy lewobrzeżne: Kanał Królewski (łączy Bzurę z Nerem), Witonia, Ochnia, Słudwia; prawobrzeżne: Łagiewniczanka, Moszczenica, Mroga, Skierniewka, Rawka, Sucha, Pisia, Utrata, Łasica.
Ważniejsze miejscowości leżące nad Bzurą: Łódź, Zgierz, Łęczyca, Łowicz, Sochaczew.
Źródło: Jerzy Głownia. Nad Bzurą. Krajowa Agencja Wydawnicza Warszawa 1996.
Internet: http://pl.wikipedia.org/wiki/Bzura
