Rezerwat przyrody "Jedlina"

Rezerwat został utworzony na mocy Zarządzenia Ministra Leśnictwa z dnia 16 sierpnia 1952 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody (MP, 1952, nr 74, poz. 1190) zmienionego Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 10 kwietnia 1978 r. (MP, 1978, nr 15, poz. 53). Obecnie obejmuje powierzchnię 77,6705 ha. Położony jest na Wysoczyźnie Kałuszyńskiej w gminie Cegłów w pobliżu miejscowości Mienia, Nadleśnictwo Mińsk. Celem ochrony jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych lasu wielogatunkowego z udziałem jodły na północno-wschodniej granicy naturalnego jej zasięgu. Jest to jeden z najstarszych rezerwatów w Polsce. Na występowanie tu jodły zwrócił uwagę już w 1881 r. Kazimierz Łapczyński, inżynier budownictwa, etnograf i botanik na łamach „Pamiętnika Fizjograficznego”. Autorem pierwszego projektu utworzenia rezerwatu jest Seweryn Dziubałtowski, botanik i fitosocjolog, profesor SGGW w Warszawie, który na podstawie badań terenowych opublikował w „Lesie Polskim” w r. 1930 artykuł pt. Rezerwat jodłowy w Mieni pod Mińskiem Mazowieckim. Idea powstania rezerwatu została dobrze przyjęta przez ówczesne władze. Odwzorowanie jego granic zaproponowanych przez S. Dziubałtowskiego znajduje się już na mapach sztabowych z 1935 r., co pozwala sądzić, że już wtedy został on oficjalnie utworzony. Jednakże po wojnie za podstawę przyjęto Zarządzenie Min. Leśn. z 1952 r. z późniejszymi zmianami. Obecny obszar rezerwatu został ustalony Zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie z dnia 17 grudnia 2014 r. Obszar rezerwatu w 95% pokrywają zbiorowiska leśne. Znaczny udział ma starodrzew mający nawet ponad 170 lat. Spośród zbiorowisk leśnych w rezerwacie przeważają siedliska borowe: bór mieszany wilgotny, subkontynentalny bór świeży i kontynentalny bór mieszany oraz siedliska grądów subkontynentalnych. Na terenie rezerwatu występują także trzy rzadkie, szczególnie w tej części Polski, zbiorowiska roślinne: wyżynny bór mieszany, dębniak turzycowy (charakterystyczny przede wszystkim dla Polski płn.-wschodniej) i bór trzcinnikowy (występujący przede wszystkim na terenach wyżynnych i podgórskich na południu Polski, a stanowisko w rezerwacie „Jedlina” położone jest na granicy jego naturalnego zasięgu). Jodła występuje właściwie na terenie całego rezerwatu w zróżnicowanych drzewostanach, w których odnawia się samodzielnie i stanowi od 10 do 80% drzewostanu głównego. Za czynnik warunkujący występowanie jodły na tym terenie uważane jest stosunkowo płytkie występowanie wód gruntowych, co rekompensuje stosunkowo niską roczną sumę opadów. Z gatunków objętych ochroną ścisłą na terenie rezerwatu występuje tylko widłoząb Bergera. Natomiast z gatunków objętych ochroną częściową występują: gnieźnik leśny, widlak goździsty, torfowce: Girgensohna, błotny i ostrolistny, rokietnik pospolity, widłoząb miotlasty, płonnik cienki i pospolity, gajnik lśniący, fałdownik trzyrzędowy, bielistka siwa i porost płucnica islandzka. Do gatunków rzadkich i regionalnie rzadkich zaliczane są: trzcinnik owłosiony, narecznica szerokolistna, zachyłka trójkątna, turzyca leśna, jemioła pospolita rozpierzchła, dziki bez koralowy i jaskier kaszubski. Stwierdzono też występowanie tu rzadkich gatunków grzybów: świecznica rozgałęziona, zasłoniak fioletowy, Pałecznica rurkowata, drobnoporek sproszkowany, czyreń jodłowy i skrajnie zagrożona soplówka jodłowa. Plan ochrony czynnej na lata 2016-2025 przewiduje: • zachowanie występującej w drzewostanie jodły, • zwiększenie zasobów martwego drewna, • zachowanie zbiorowisk grądowych wraz z porastającym je starodrzewem, • ograniczanie antropopresji, w szczególności penetracji rezerwatu, • utrzymanie zróżnicowanej struktury pionowej i poziomej drzewostanów. Cele te realizowane są m.in. poprzez cięcia przerębowe i stabilizujące oraz trzebież wczesną i pielęgnację odnowień jodłowych. Ponadto poza rezerwatem prowadzone są działania zmierzające do kanalizacji ruchu turystycznego. Rezerwat udostępniony jest przez szlak turystyczny pieszy zielony i rowerowy prowadzący drogą publiczną wzdłuż płn.-wsch. granicy rezerwatu. Źródło: Zarządzenie Ministra Leśnictwa z dnia 16 sierpnia 1952 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody (MP, 1952, nr 74, poz. 1190). Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 10 kwietnia 1978 r. zmieniające zarządzenie w sprawie uznania za rezerwat przyrody (MP, 1978, nr 15, poz. 53). Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie rezerwatu przyrody „Jedlina”, Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego z 22.12.2014, poz. 11875. Ajdacki Paweł, Janicka Joanna, Mińsk Mazowiecki i okolice. Przewodnik Turystyczno-krajoznawczy. Mińsk Mazowiecki 2008