Kościół i klasztor w Łęczeszycach

Parafia św. Stanisława erygowana w 1392 przez Dobrogosta Nowodworskiego bpa poznańskiego. W poł. XV Łęczeszyce należały do Abrahama ze Zbąszyna. Kościół drewniany wzmiankowany w 1603. Paulini z Jasnej Góry sprowadzeni tu w 1639 staraniem Mikołaja z Boglewic Boglewskiego sędziego ziemi czerskiej i jego żony Otylii z Żabickich. Z ich fundacji wzniesiono tu kościół (1640) i klasztor (po 1654), które spłonęły w 1700. Odbudowane w 1724-1765 z inicjatywy Konstantego Moszyńskiego, przeora i prowincjała zakonu oraz bpa inflanckiego. Parafia erygowana w 1654. Kasata konwentu w 1819. Przywrócenie paulinów w 1967. Obecny kościół par. z 1724, pw. Św. Jana Chrzciciela, barokowy, murowany z cegły, tynkowany, jednonawowy. Nawa dwuprzęsłowa na planie prostokąta. Węższe prezbiterium dwuprzęsłowe, zamknięte prosto. Fasada dwukondygnacjowa, trójosiowa, rozczłonkowana półkolumnami toskańskimi, na narożach ujęta parami pilastrów toskańskich jednostronnie zdwojonych. Wewnątrz ściany nawy rozczłonkowane parami pilastrów toskańskich, w prezbiterium pojedynczych. Sklepienia kolebkowo-krzyżowe na gurtach. Wnętrze ozdobione ciekawą polichromią iluzoryczną w postaci malowanej architektury ołtarzy: głównego i czterech bocznych autorstwa o. Marcelego Antoniego Dobrzeniewskiego. W barokowym ołtarzu głównym obraz MB z Dzieciątkiem z XVII w., kopia obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej, w rokowych ołtarzach bocznych obrazy świętych: Barbary, Tekli, Jana Kantego i Pawła Pustelnika z II poł. XVIII w. Ołtarz i malowidła ścienne w bocznej kaplicy Św. Krzyża wykonane przez brata Marcelego Korzeniowskiego w 1765. Rokokowe tabernakulum, ambona, chrzcielnica, kropielnica, konfesjonały i inne elementy wyposażenia z XVIII w. Barokowy klasztor z ok. 1724 murowany z cegły, tynkowany, piętrowy, podpiwniczony, jednoskrzydłowy na planie prostokąta. Połączony z lożą chóru zakonnego krytym przejściem na półkoliście zamkniętej arkadzie, pod którą portal barokowy wiodący do klasztoru wykonany z piaskowca ok. 1725. Układ wnętrz jednotraktowy, jednakowy na obu kondygnacjach. Sklepienia kolebkowo-krzyżowe. Dach czterospadowy kryty dachówką. Obrazy i portrety głównie z XVIII w. Do rejestru zabytków wpisana jest także drewniana dzwonnica oraz cmentarz parafialny z kaplicą, na którym także mogiły żołnierskie z 1939. W pobliskim Lesie Łęczeszyckim znajduje się miejsce pamięci narodowej zbiorowa mogiła 7 osób rozstrzelanych przez Niemców w październiku 1944 (można do niego się dostać niebieskim szlakiem dojściowym albo od szosy po drogowskazie od str. wsi Skowronki). Źródła: Mieczysław Żochowski, Rafał Modzelewski „Belsk Duży”, PTTK Mazowsze 2018 Dorota Zając, Stanisław Hofman „Łęczeszyce” [w:] „Kanon krajoznawczy Województwa Mazowieckiego”, Mazowieckie Forum Oddziałów PTTK i Samorząd Województwa Mazowieckiego 2018.