Kaplica św. Huberta

Kaplica znajduje się w lesie nad płd.-wsch. brzegiem Jeziora Łąckiego Dużego, po północnej stronie drogi do Gąbina na osi widokowej pałacu w Łącku. Prowadzi do niej droga gruntowa, potem ścieżka w lesie w kierunku pn.-zach.

Tereny Łącka za udział ich właścicieli w powstaniu listopadowym zostały skonfiskowane przez władze carskie. W 1835 r. otrzymał je od cara minister skarbu w Rządzie Tymczasowym Królestwa Polskiego Roman Fiodorowicz Fuhrman. Zagospodarowaniem majątku zajął się jego syn Mikołaj „zasłużony” w dławieniu powstania styczniowego.

Architekt Kornel Gabryjelski na zlecenie Mikołaja Fuhrmana, rosyjskiego oficera, łowczego dworu, zaprojektował zespół pałacowo-parkowy w Łącku. W projekcie znalazła się też prawosławna kaplica grobowa rodziny Fuhrmanów pw. świętych Piotra i Pawła. Zbudowano ją w latach 1872-73 nad Jeziorem Łąckim Dużym, po przeciwnej stronie od pałacu.

Pałac stylem przypomina willę włoską. Drewniany strop pałacu jest kasetonowy z malowidłami mitologicznymi umieszczonymi w uskokowego wielobocznych i owalnych polach. W innych pomieszczeniach sufity są ozdobione sztukaterią oraz rozetami. Obecnie pałac jest własnością prywatną.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości trumny właścicieli przeniesiono na cmentarz prawosławny w Płocku. Kaplicę przekształcono w latach trzydziestych XX w. na świątynię katolicką. Odprawiano tu niedzielne nabożeństwa. Po II wojnie światowej msze święte odprawiano w kapliczce do 1982 r., kiedy to rozpoczął działalność wybudowany w Łącku kościół.

W latach 2000-01 popadającą w ruinę kaplicę odrestaurowano pod nadzorem wojewódzkiego konserwatora zabytków. Polichromie we wnętrzu kapliczki wykonali studenci warszawskiej ASP. W 2002 r. biskup płocki poświęcił kapliczkę i nadał jej imię św. Huberta, patrona myśliwych i leśników. Teraz niedzielne msze święte odbywają się w niej w sezonie wiosenno-letnim.

Kapliczka jest murowana z cegły, otynkowana. Zbudowano ją na planie prostokąta zbliżonego do kwadratu. Od płn.-zach. ma kruchtę na planie kwadratu. Jest kryta dachem dwuspadowym, oddzielnym dla nawy i kruchty, dachówkami z ceramicznej karpiówki. Elewacje mają jednolity, skromny wystrój – wyodrębniony cokół i wydatny profilowany gzyms. Elewacje boczne mają po jednym oknie półkoliście zamkniętym. Do kapliczki wchodzi się schodami jednobiegowymi o profilowanych krawędziach stopni. Wejście wykonano w formie półkolistego uskokowego portalu. Przed portalem dwie półkolumny podtrzymujące ogzymsowany naczółek. W zwieńczeniu fasady umieszczono kamienny krzyż łaciński. Kapliczka występowała w filmach takich jak „Szatan z VII klasy” czy „Ogniem i mieczem” (walka Wołodyjowskiego z Bohunem).

W pobliżu kapliczki rośnie pięć wspaniałych dębów szypułkowych – pomników przyrody.

Źródło: Tradycja Mazowsza powiat płocki. Przewodnik subiektywny.