Obszar Ochrony Ścisłej „Sieraków”

Największy w Kampinoskim Parku Narodowym obszar ochrony ścisłej (pow. 1205 ha) noszący imię prof. Romana Kobendzy – jednego z twórców Parku. Powstał jako rezerwat „Sieraków” w 1937 roku. Położony jest we wsch. części puszczy w pobliżu Łomianek. Obejmuje lasy leżące na obszarze bagien Cichowąż (torfowisko niskie), Długie Bagno (torfowisko przejściowe), dolinki przepływowej Młyniska i na parabolicznych wydmach piaszczystych. Na obszarze torfowisk występują olsy, łęgi, turzycowiska, na wyżej położonych terenach – grądy, bór świeży i mieszany, a nawet dąbrowa świetlista. W runie występują liczne rośliny chronione np.: lilia złotogłów, kosaciec syberyjski, kruszczyk błotny, buławnik czerwony. Największą osobliwością jest relikt epoki polodowcowej chamedafne północna – roślina występująca dziś na obszarze tundry, która lubi surowe warunki i kwitnie w lutym. Jest tu także duże skupisko brzozy czarnej, rzadkiego drzewa uznawanego dawniej za endemit kampinoski.

Jest matecznikiem i ostoją łosi, które świetnie radzą sobie w trudnych tutejszych warunkach, bobrów, czarnych bocianów i żurawi. Niedostępność terenu spowodowała zachowanie naturalnego charakteru przyrodniczego tego zakątka puszczy, leżącego zaledwie o kilka kilometrów od granic Warszawy.

Nazwa Cichowąż nawiązuje do legendy o królu węży, który miał swój pałac na niedostępnym bagnie.

Źródło: Lechosław Herz „Puszcza Kampinoska – przewodnik”, Oficyna Wydawnicza REWASZ, Pruszków 2002

Internet: www.kampinoski-pn.gov.pl