English
Deutsch
Jest to obszar ochrony ciągnący się pasem wzdłuż Wisły od Marysina Wawerskiego na terenie Warszawy na płd.-wsch. po Pilawę i Osieck.
Utworzony został na terenie dwóch województw: siedleckiego (czerwiec 1986) i stołecznego warszawskiego (9 maja 1988). Powierzchnia parku obecnie wynosi 15.710 hektarów, dodatkowo w strefie ochronnej parku, tzw. otulinie, znalazł się obszar 7.992 ha. Obejmuje tereny leżących na Równinie Wołomińskiej i Garwolińskiej Lasów Otwockich i Celestynowskich, które są pozostałością dawnej Puszczy Osieckiej. Celem ochrony jest zachowanie lasów i najcenniejszych przyrodniczo zbiorowisk oraz wartości historycznych i kulturowych tego rejonu.
Ponad 70% powierzchni parku zajmują lasy, przede wszystkim sosnowe z niemal wszystkimi typami borów. Dominującym zespołem leśnym jest bór świeży, często występuje tu też bór wilgotny, porastający obniżenia między wydmami. W dolinach rzek i na podmokłych obszarach występują olsy lub łęgi. Na terenie parku zachowały się również torfowiska wszystkich typów, m.in. rozległe „Bagno Całowanie”. Stwierdzono występowanie ponad tysiąca gatunków roślin naczyniowych, z tego ok. 60 to gatunki chronione. Do najciekawszych należą rosiczki: okrągłolistna, długolistna i pośrednia, bagno zwyczajne, modrzewnica, mącznica lekarska, lilia złotogłów. Pośród krzewów można spotkać wawrzynek wilczełyko – roślinę o charakterystycznych liliowo-różowych kwiatach wyrastających wprost z łodygi i wydzielających mocny zapach. Na podmokłych łąkach i torfowiskach pojawiają się storczyki i relikt epoki lodowcowej – brzozę niską. Dominującym drzewem jest oczywiście sosna, poza nią licznie występują brzoza, dąb, olsza.
Wśród 230 gatunków kręgowców wyróżniono 50 gatunków ssaków, 140 gatunków ptaków lęgowych, 5 gatunków gadów, 10 gatunków płazów i ponad 20 gatunków ryb. Największym zwierzęciem jest łoś, poza nim mieszkają tu sarny, dziki, lisy, borsuki, kuny, bobry, jeże. Interesującym a rzadkim gryzoniem jest popielica. Pośród ptaków występuje bocian czarny, który znalazł się w herbie Parku oraz bielik, kania ruda, zimorodek, kulik wielki, siewka złota, brodziec leśny, derkacz. Faunę uzupełniają gady (np. jaszczurki, zaskrońce, żmije zygzakowate), płazy (żaby i ropuchy, rzadziej traszki), ryby i ogromna rzesza bezkręgowców.
Na terenie Mazowieckiego PK utworzono dziewięć rezerwatów przyrody dla zachowania szczególnie cennych zbiorowisk. Są to rezerwaty leśne: „Rezerwat im. Króla Jana Sobieskiego” w północnej części Parku i „Celestynowski Grąd” w południowej, torfowiskowe: „Bocianowskie Bagno”, „Żurawinowe Bagno”, „Czarci Dół”, „Szeroki Bagno” i „Pogorzelski Mszar” oraz krajobrazowy „Świder” – obejmujący kilkudziesięciokilometrowy odcinek rzeki wraz z dopływem Mienią i faunistyczny „Na Torfach”, gdzie jeszcze niedawno występował żółw błotny. Ustanowiono także ponad 60 pomników przyrody, w większości dorodnych, wiekowych drzew. Najbardziej okazałym jest lipa drobnolistna o obw. 630 cm rosnąca w okolicach wsi Podbiel.
Na obszarze Parku i w jego okolicy zachowały się XIX-wieczne murowane dwory, m.in. w Celestynowie, Łucznicy, Radachówce, Kołbieli, Sobiekursku, Sobieniach Szlacheckich, Sufczynie, Zamajdanie-Olszynach. Atrakcją są również drewniane wille Otwocka i okolic określane mianem „świdermajery”. Dla poszukiwaczy śladów wojennych interesujące będą pozostałości niemieckiej linii umocnionej przedmościa warszawskiego, a szczególnie betonowe schrony bojowe na Dąbrowieckiej Górze.
Na południowo-wschodnim skraju Parku znajduje się Kołbielski region etnograficzny z zachowaną jeszcze dawną kulturą ludową, przede wszystkim w postaci budownictwa drewnianego.
Cele edukacyjne Parku są realizowane w kilku placówkach: w Ośrodku Edukacyjno-Muzealnym „Baza Torfy”, w Bazie Edukacji Ekologicznej przy Dyrekcji MPK w Otwocku, w Centrum Edukacji Leśnej „Goździk” koło Celestynowa. Poza tym można się wybrać na jedną ze ścieżek dydaktycznych np.: „Łabędzim szlakiem”, „Wśród borów”, „Celestynowskie rezerwaty”, „Goździkowe Bagno”.
Park prowadzi również działania na rzecz reintrodukcji takich gatunków jak żółw błotny, strzebla błotna, różanka, paź królowej.
W 2001 roku Park otrzymał imię Czesława Łaszka, wieloletniego wojewódzkiego konserwatora przyrody, jednego z inicjatorów powstania Parku.
Źródło: Źródło: Jacek Kałuszko, Paweł Ajdacki „Otwock i okolice” Wydawnictwo Rewasz 2006
Internet: http://www.parkiotwock.pl/index.php
