English
Deutsch
Leśniczówka Tuchlin znajduje się na polanie wśród lasów pomiędzy Budami i Tuchlinem w dolinie Bugu a Przyjmami i Udrzynkiem na wysoczyźnie.
Po roku 1918 na tej polanie mieściła się krótko siedziba nadleśnictwa, a później leśnictwa Jegiel – nazwanego tak od kępy naturalnego lasu świerkowego rosnącej na wzniesieniu zwanym przez miejscową ludność „Jeglijowymi Górkami” („jeglija” w gwarze kurpiowskiej to świerk). Obok leśniczówki w dniu 6 listopada 1999 roku dokonano odsłonięcia i poświęcenia kapliczki św. Huberta, którą oprócz leśniczego opiekuje się Koło Łowieckie nr 2 „Dzik” z Wyszkowa.
Leśniczówkę otaczają lasy, których fragmenty są piękne krajobrazowo i cenne przyrodniczo. W pobliżu zabudowań leśnictwa rosną piękne stare drzewa, które zachowały się tylko dzięki sąsiedztwu leśniczówki, co zapewniło im ochronę przed wyrębem. Wyróżnia się grupa mających ponad 250 lat dębów szypułkowych, z których najgrubszy ma w pierśnicy ponad 470 cm obwodu. Za zabudowaniami leśnictwa na skarpie opadającej ku olsom w dolinie Bugu rośnie piękny wiąz szypułkowy (limak). Liczebność wiązów w ostatnim czasie dramatycznie spada, co jest związane z osuszaniem się terenów i obniżeniem się poziomu wód gruntowych, gdyż wiązy lubią środowiska wilgotne (jest to poza tym drzewo dość odporne na zanieczyszczenia powietrza). Wywar z liści oraz sok wiązu był w przeszłości dość szeroko stosowane w medycynie ludowej (m.in. na „bóle w dołku” czyli dolegliwości żołądkowo-wątrobowe). Okolica ta została wytypowana do objęcia ochroną rezerwatową nie tylko ze względu na występujące pomnikowe drzewa, ale też bogatą faunę. W partiach podmokłych bliżej Bugu żyją łosie, jelenie, dziki i sarny oraz liczne gatunki ptaków, wśród nich żuraw pospolity, bocian czarny, brodziec samotny i najrzadszy – orlik krzykliwy, którego w Polsce jest zaledwie ok. 500 par. Wygląd mają typowy dla orłów, rozpiętość skrzydeł do 185 cm. Gniazduje tu jeszcze jeden bardzo rzadki ptak: kraska, zwracająca uwagę niebieskim ubarwieniem głowy i skrzydeł. Ocenia się, że na całym obszarze Międzyrzecza Łomżyńskiego gniazduje zaledwie ok. 20 par. Kraska do lęgów wykorzystuje najchętniej dziuple wykute w starych drzewach przez dzięcioła czarnego (największego z dzięciołów żyjących w Polsce), który corocznie przygotowuje sobie nową dziuplę, a opuszczoną zajmuje właśnie kraska. Na terenach nadbużańskich w starorzeczach występują także dwa płazy umieszczone na „Czerwonej liście” zagrożonych i ginących: kumak nizinny i traszka grzebieniasta.
Słowa kluczowe:
Leśnictwo Tuchlin, wieś, orlik krzykliwy, bocian czarny, brodziec samotny, żuraw pospolity, pomnik przyrody, łęg, Puszcza Biała, Bug.
Literatura:
Żywirska M., Puszcza Biała. Jej dzieje i kultura, Warszawa: PWN, 1973, 428 s.
Herz L., Puszcze Kamieniecka i Biała, Pruszków: OW „Rewasz”, 2005, s. 202-205.
Strony internetowe:
