English
Deutsch
Wieś (ok. 1.160 mieszkańców) położona na Wysoczyźnie Siedleckiej nad rzeką Muchawką, przy drodze nr 2 Warszawa-Terespol.
Wieś Stare Iganie, wzmiankowana w XVI w. jako Igany, należała do dóbr szlacheckich. W drugiej połowie XVIII wieku należały do Kazimierza Laskowicza, ożenionego z Konstancją z Ogińskich. W 1821 roku połowę dóbr igańskich kupił Antoni Cedrowski herbu Odrowąż, prezes Komisji Województwa Podlaskiego, pułkownik, weteran kampanii 1812 r. Po powrocie z rosyjskiej niewoli ożenił się z Anielą Przyszychowską i rozpoczął w Iganiach wznoszenie rezydencji w stylu klasycystycznym. Murowany dwór – jak na taką personę był dość skromny. Murowany z cegły na planie prostokąta miał czterospadowy dach kryty gontem (obecnie trzyspadowy, kryty eternitem), gładkie elewacje a jedynie od strony frontowej niewielki przedsionek zwieńczony trójkątnym szczytem. Od frontu znajdował się kolisty podjazd oraz niewielki park, po którym pozostały dwa szpalery drzew. Wyryta nad arkadą komina data 1828 mówi o czasie zakończenia budowy.
Folwark Cedrowskich odegrał ważną rolę podczas sławnej bitwy powstania listopadowego. O zabudowania dworskie, blokujące dostęp do grobli na Muchawce, walczono przez kilka godzin. W trakcie ostrzału sam dwór ucierpiał niewiele, dlatego gen. Skrzynecki mógł w nim spędzić noc z 10 na 11 kwietnia.
Dobra igańskie wielokrotnie zmieniały właścicieli – ostatnimi byli Grabowscy. W czasie okupacji w dworze mieszkała Kazimiera z Grabowskich Lipska. Po wojnie, majątek nie został rozparcelowany jako niewielka własność ziemska. Nie mająca możliwości uprawiania ziemi Lipska wyzbywała się jej partiami. W roku 1970 pozbyła się również resztówki z dworem, nowy właściciel niebawem na placu po dawnym parku wybudował sobie nowy dom, stary dwór przeznaczając na cele gospodarcze. Ostatnim przebłyskiem dawnej świetności był najazd ekipy filmowej, która kręciła tu część scen do filmowych „Nocy i dni”.
Pomnik znajduje się po prawej stronie szosy prowadzącej z Warszawy do Siedlec. Upamiętnia zwycięską bitwę pod Iganiami stoczoną 10 kwietnia 1831 r. przez wojska polskie pod dowództwem generała Ignacego Prądzyńskiego (11.000 żołnierzy i 16 dział) z korpusem rosyjskim (18.000 żołnierzy i 28 dział) dowodzonym przez generała Grigorija Rosena. Zaprojektowany przez Jana Mucharskiego i odsłonięty 13 października 1931 r. w stulecie bitwy pomnik ma kształt graniastosłupa z czerwonego piaskowca zwieńczonego kulą, ze zrywającym się do lotu orłem. Na froncie pomnika umieszczony jest Krzyż Virtuti Militari z datą bitwy, z tyłu wyryte są nazwy walczących oddziałów. Pomnik postawiony został ze składek mieszkańców miasta Siedlce i powiatu siedleckiego.
Na Muchawce, rzeczce, nad którą toczyła się bitwa jest obecnie zalew pełniący funkcje rekreacyjne. Pomiędzy zabudowaniami Igań znajduje się jeszcze krzyż postawiony w miejscu śmierci kapitana Hipolita Stokowskiego; oficera odpoczywającego po walce trafiła w głowę rosyjska kula armatnia.
Źródło: Źródło: Tadeusz Glinka, Marian Kamiński, Marek Piasecki, Krzysztof Przygoda, Andrzej Walenciak „Podlasie” Sport i Turystyka, 1997,
Internet: http://www.polskaniezwykla.pl
