Kościół p.w. Aniołów Stróżów

Kościół pw. Aniołów Stróżów w parafii Świętego Marcina w Słupnie, nad rzeczką Słupianką prawym dopływem Wisły, zaliczany jest do zabytków architektury drewnianej. Pochodzi on z 1753 r. i ufundowany został przez proboszcza klasztoru norbertanek płockich. Jest to świątynia orientowana, o konstrukcji zrębowej, oszalowana. Nie ma wież, ma zaś skromną ośmioboczną wieżyczką z sygnaturką. Wieżyczka jest zwieńczona cebulastą latarnią z hełmem. W czasie jednego z remontów kościół wzmocniono dodatkowo lisicami.

W środku manierystyczne późnorenesansowe ołtarz główny i ołtarz prawy boczny z początku XVII w. W polu środkowym ołtarza głównego znajduje się obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem (pocz. XVII w.) zasuwany obrazem św. Marcina z 1892 r. Ołtarz boczny prawy ma formę wielkiego feretronu i pochodzi z kościoła norbertanek w Płocku. W neobarokowym ołtarzu bocznym lewym z 2 połowy XIX w. obraz Ucieczka do Egiptu z 1897 r. W kościele są też inne stare obrazy z XVII i XVIII w. Zwraca uwagę belka tęczowa z figurą Chrystusa ukrzyżowanego z przełomu XVI i XVII w. Malowidła stropu wykonane zostały przez Władysława Drapiewskiego. W kruchcie przyciąga wzrok swoją ekspresją krucyfiks z początku XV w. Kościół ten poprzedzały inne drewniane świątynie. Pierwsza wzmianka o Słupnie pochodzi z 1185 r. Istniała tu osada Shupno i wtedy prawdopodobnie powstała parafia i pierwszy kościół. Następne wzmianki datowane są na 1612 i 1630 r. W dokumentach z 2 połowy XII w. znajdziemy informację, że Słupno wraz z kościołem było własnością zakonu norbertanek sprowadzonego do Płocka.

Nazwa Słupno pochodzi od słupa granicznego, którym w średniowieczu oznaczono granice lasów należących do biskupstwa płockiego.

Na południowy zachód od kościoła, nad brzegiem rzeczki Słupianki znajduje się średniowieczne grodzisko datowane na XI w. Grodzisko położone jest na piaszczystej, niewysokiej kępie tarasu zalewowego Wisły. Majdan porasta trawa, a wały drzewa i krzewy. Grodzisko ma kształt czworokąta z zaokrąglonymi narożnikami o wymiarze 90 x 75 m. Szerokość wału 25 m, wysokość ok. 4 m. Od wschodu kilkumetrowe siodłowe obniżenie terenu.

W dawnej szkole przy szosie więzieni byli przez hitlerowców od końca lutego 1940 r. do początku marca 1941 r. płoccy księża oraz hierarchowie: błogosławiony arcybiskup Antoni Julian Nowowiejski i błogosławiony biskup Leon Wetmański, zamordowani w obozie w Białutach koło Działdowa. Na budynku pamiątkowa tablica. Biskup Wetmański w kościele w Słupnie udzielał święceń kapłańskich.

We wsi jest jeszcze jedno miejsce pamięci narodowej. Przy ul. Kościelnej w lesie stoi ogrodzony dużych rozmiarów pomnik. Tu w sierpniu 1942 r. powieszonych zostało 20 mieszkańców Słupna spętanych drutem kolczastym.

Jest jeszcze w Słupnie do obejrzenia plebania z połowy XIX w. i dom drewniany z 1 połowy XIX w.

Oddalając się od Słupna 2 km na północ znajdziemy kolejne grodzisko wczesnośredniowieczne z VI-VII w. zwane „Górą Zamkową” lub „Okopem”. Zachowały się fragmenty wału wzmocnionego kamieniami polnymi.

Źródło: Tradycja Mazowsza powiat płocki. Przewodnik subiektywny., Drewniane skarby Mazowsza. Miniprzewodnik.

Internet: http://www.slupno.eu/index.php/pl/zabytki/43-supno/116-supno-kocio-parafialny-pw-w-marcina