English
Deutsch
Wieś w pow. żyrardowskim położona nad rzeką Pisią Gągoliną, ok. 12 km na płd.-zach. od Grodziska Mazowieckiego.
Od XV do początku XVIII w. należała do rodu Radziejowskich, krótko Ossolińskich, a do wybuchu II wojny światowej Krasińskich. Cennym zabytkiem Radziejowic jest kościół pw. św. Kazimierza, do którego prowadzi z pałacu zabytkowa aleja lipowa. Świątynia uważana jest za arcydzieło mazowieckiego klasycyzmu. Jego fundatorami byli hr. Kazimierz i Anna oraz Józef Krasińscy. Kościół z dzwonnicą wzniesiono w l. 1820-1822 wg projektu Jakuba Kubickiego – nadwornego architekta króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. W oryginalnej, ośmiobocznej bryle kościoła można doszukać się podobieństw z bazyliką św. Piotra w Rzymie. Jest to budowla murowana z cegły, tynkowana, z drewnianymi okapami, belkowaniem i plintami, jednonawowa, zbudowana na planie krzyża greckiego przesklepionego kopułą. Jej konstrukcję wykonał majster Karol Lik. W dwóch ryzalitach znajdują się kruchta i prezbiterium. Bardzo bogate jest wnętrze kościoła, które zdobią barokowo-klasycystyczne, polichromowane ołtarze. Na uwagę zasługuje ołtarz główny z dużą figurą Chrystusa Ukrzyżowanego, z licznymi wotami wokół krucyfiksu. Wrażenie robią także ołtarze boczne, pokryte iluzjonistycznymi malowidłami poświęconymi Matce Bożej i Najświętszemu Sercu Jezusa. Poniżej wyraźnie wyodrębnionych kolumienek herby fundatorów kościoła: Ślepowron – Krasińskich oraz Topór – Ossolińskich. Uważa się, że same ołtarze mogą być starsze niż kościół i prawdopodobnie pochodzą z poprzedniej drewnianej świątyni. Wystroju dopełniają zdobiona ambona, chrzcielnica, liczne obrazy religijne, epitafia i ozdobne żyrandole. Cenne są organy zbudowane w 1822 r. przez Rafała Ostrowskiego. Sławna śpiewaczka operowa Teresa Żylis-Gara zorganizowała koncerty i aukcje, z których pieniądze przeznaczyła na remont instrumentu w 2006 r. Obecna murowana dzwonnica została wybudowana w l. 1873-1889 z ofiarowanych przez Józefa Krasińskiego cegły. Natomiast wcześniej w tym samym miejscu stała dzwonnica z trzema dzwonami na czterech drewnianych słupach i podmurowaniu.
W pobliżu kościoła znajduje zabytkowa, parterowa, murowana z cegły i otynkowana plebania. Ma wygląd dworku. Została wybudowana w 1822 r. w stylu klasycystycznym. Ten ponad dwustuletni budynek stoi na kamieniach bez fundamentów. Na plebani przechowywane są stare księgi parafialne. Obok spichlerzyk („świronek”) z tego samego okresu. Przy ul. Kubickiego stoi też zabytkowy ceglany dom, w którym kiedyś mieszkał organista.
Pierwotnie wokół kościoła był cmentarz, który w 1822 r. przeniesiono na pobliskie wzgórze. Ma powierzchnię ok. 1,2 ha. Wśród nagrobków rośnie wiele starych drzew, a w osi prowadzącej do cmentarza piękna aleja akacjowa. W najstarszej części nekropolii znajduje się murowana kaplica rodziny Krasińskich wzniesiona w XIX w. w stylu neogotyckim.
Źródło: Kumór Janusz. Między Rawką a Utratą, Krajowa Agencja Wydawnicza Warszawa 1978.
Internet:
