Rezerwat „Komory”

Nazwa rezerwatu pochodzi od miana uroczyska. Prawdopodobnie istniała tu także osada o tej nazwie. Ten niewielki rezerwat (17,75 ha, w tym 13,05 ha pow. leśnej i 4,70 ha obszaru wód), obejmujący pd.-wschodnie obrzeże Jez. Lucieńskiego, a także 50-metrowy pas jeziora z szuwarami, chroni różne zbiorowiska flory i fauny. Spotkamy tu piękny 140-letni drzewostan dębowo-sosnowy, zbiorowiska łęgowe, bagniste olsy, skupiska oczeretów przybrzeżnych będących ostoją ptaków wodnych. Otwarte wody jeziora zasobne są w ryby. Najcenniejsze są jednak naturalne zbiorowiska stokowego grądu nadjeziornego, rzadkie w kraju. Zajmują one skarpę jeziora, a drzewostan tworzą: dąb szypułkowy z domieszką sosny, brzozy, jaworu i klonu. Niejeden z dębów potężnych rozmiarów liczy ponad 150 lat. Najstarsze fragmenty zbiorowisk grądowych ocenia się nawet na 220 lat. Z wysokiego brzegu misy jeziora rozciąga się wspaniały widok na zbiorowiska olsowe, wyróżniające się piękną, wysokiej jakości, 90 do 100-letnią olszą, bez udziału jesionu. Wierzchowinę misy jeziora porasta las mieszany świeży. Sandrowe obrzeże akwenu zajmują bogate bory mieszane.

Podstawowym celem ochrony rezerwatowej jest zachowanie w Lasach Gostynińsko-Włocławskich najstarszych fragmentów naturalnego lasu, któremu zagraża rekreacyjna forma jeziora.

Źródło: Jan Rostowski „Piesze znakowane szlaki turystyczne okolic Płocka”, PTTK Oddział Miejski w Płocku 2008.

Internet: http://pl.wikipedia.org/wiki/Rezerwat_przyrody_Komory