Rezerwat „Łąck”

Rezerwat przyrody „Łąck” utworzony został w 1979 r. na powierzchni 15,5 ha na terenie Nadleśnictwa Łąck, w pobliżu stacji kolejowej w Łącku. W rezerwacie ochronie podlega 200-letni drzewostan sosnowy. Położony jest on na glebach żyznych, co sprzyja odnawianiu się w podszyciu liściastych gatunków drzew: dębów, grabów, klonów, i lip charakterystycznych dla lasu grądowego. Ciekawostką jest, że w rezerwacie występuje klon polny, niewysokie drzewo rosnące wśród pól, a nie w gęstym lesie.

W runie leśnym typowym dla lasu liściastego rosną 174 gatunki roślin naczyniowych. Do najciekawszych zaliczyć można: konwalię majową, lilię złotogłów, kokorycz wonną i turówkę leśną. Pnie starych sosen, przekraczających 30 m wysokości, giną w bujnej zieleni runa leśnego. W rezerwacie można obserwować powolne przekształcanie się sadzonego lasu sosnowego, w naturalny grąd liściasty. Światłożądne samosiejki sosnowe nie z mają szans urosnąć wśród bujnego podszycia drzew liściastych. Sobie samej pozostawiona przyroda prędzej czy później zmieni las.

W rezerwacie istnieją stanowiska bociana czarnego. Od 1936 r. do 1977 r. było tu miejsce lęgowe czapli siwej. Przypuszcza się, że czaplowisko przestało istnieć ze względu na emisję pyłów z Płocka. Kiedyś rezerwat nazywał się „Czapliniec”, potem „Podgórze”, a teraz „Łąck”.

W rezerwacie żyją ssaki: sarny, dziki, wiewiórki, zające, gady: zaskrońce, ptaki: dzięcioły pstre, zięby, gołębie, szpaki i liczne gatunki owadów.

Źródło: Piesze znakowane szlaki turystyczne okolic Płocka. Przewodnik turystyczny.

Internet: http://www.lack.lodz.lasy.gov.pl/rezerwat-lack#.VJLKIZsRvvE