Kozienicki Park Krajobrazowy im. prof. Ryszarda Zaręby utworzony został w 1983 r. na pow. 262,33 km², obejmując całą zach. i centralną część Puszczy Kozienickiej. Jego otulina wynosi 360,09 km². Chroni on pozostałości dawnej Puszczy Radomskiej, zwłaszcza drzewostany z dużym udziałem jodły (rosnącej tu na granicy zasięgu), jaworu i buka.
O zachowaniu do dziś w dość dobrym stanie puszczańskiej przyrody zadecydowała ich przynależność do własności królewskiej, a później rządowej, która jako teren łowów chroniona była przed wycięciem.
Położenie Parku na granicy Mazowsza i Małopolski oraz w widłach pradolin Wisły i Radomki wpłynęło na różnorodność form ukształtowania terenu oraz bogactwo świata roślin i zwierząt. Równinny krajobraz urozmaicają doliny Radomki i Zagożdżonki oraz wzniesienia wydmowe z zabagnieniami zwanymi w miejscowej gwarze „ługami”.
Specyficzną cechą Puszczy Kozienickiej jest występowanie w typowo niżowym biotopie, obfitującym w wydmy, lasów właściwych dla pasa wyżyn (jedliny). Na terenie Parku znajduje się 15 rezerwatów przyrody obejmujących najciekawsze zbiorowiska roślinne i najbardziej naturalne ekosystemy leśne, nierzadko z 200-letnim drzewostanem.
Źródło: Karol Piasecki „Radomskie szlaki piesze” Wydawnictwo PTTK „Kraj” 1990.
Internet: http://www.kpk.przyroda.org/
http://www.parkiotwock.pl/index.php/kozienicki-park-krajobrazowy