English
Deutsch
Opactwo założono na gruntach należących do benedyktynów sieciechowskich ok. 1132 r., w bezpośrednim sąsiedztwie klasztoru, który mieścił się na kępie wiślanej. Ks. Konrad I Mazowiecki więził w nim Bolesława Wstydliwego i jego matkę Grzymisławę. Jan Długosz jako datę powstania klasztoru podaje rok 1010, a jako fundatora Bolesława Chrobrego, jednakże w rzeczywistości uposażono go pomiędzy 1132 a 1139 r., dodając do nadań książęcych część dóbr Sieciecha Młodszego, cześnika Bolesława Krzywoustego (skonfiskowanych po jego ucieczce z pola bitwy w 1137 podczas wyprawy na Ruś Halicką). W 1530 r. wzniesiono nowy drewniany klasztor, rozbudowany i obwarowany następnie przez opata Józefa Wereszczyńskiego. Mieściła się w nim znana szkoła prowadzona przez benedyktynów, nad którą opiekę sprawowała Akademia Krakowska. Uczyli tu m.in.: Jan Sylwiusz z Czarnolasu, późniejszy profesor filozofii w Collegium Maius oraz poeta Sebastian Klonowic. Benedyktyni sieciechowscy słynęli z zamiłowania do muzyki (muzykowanie było zresztą częścią reguły zakonnej).
Klasztor ten spłonął w 1682 r. Obecne budynki pochodzą z XVIII w. Zostały one w czasie I wojny światowej bardzo uszkodzone, częściowo odbudowano je w okresie międzywojennym i powojennym. Klasztor uległ kasacie w 1819 r.
Pobenedektyński zespół architektoniczny obejmuje: kościół, skrzydło dawnego budynku klasztornego, pałac opacki oraz budynek przeoratu. Kościół (obecnie parafialny) Wniebowzięcia Matki Boskiej i Dziesięciu Tysięcy Męczenników, późnobarokowy, na planie krzyża greckiego. Sklepienie kolebkowe z lunetami, na gurtach. Transept przykryty spłaszczoną kopułą. Ściany pokrywa wspaniała polichromia Szymona Mańkowskiego z l. 1770-79 przedstawiająca portrety Bolesława Chrobrego, Sieciecha, opatów oraz liczne motywy roślinne, a także sceny religijne. Elewacje wewnętrzne powyginane, z gzymsami i pilastrami. Wyposażenie pochodzi w całości z XVIII w.
Z budynku klasztornego zachowało się wsch. skrzydło z fragmentem ściany romańskiej zbudowanej z regularnych ciosów, mającej wysokość 2 kondygnacji oraz ruinami dużego refektarza.
Plebania (dawny przeorat) z herbem klasztoru nad drzwiami wejściowymi i datą 1733. Były opacki klasycystyczny pałac ma zachowane elementy z XVIII i XIX w. Dziedziniec przed klasztorem obramowany jest murem z 4 kaplicami (XVIII). W rogu dziedzińca stoi dzwonnica z końca XVIII w.
Źródło: Karol Piasecki „Radomskie szlaki piesze” Wydawnictwo PTTK „Kraj” 1990.
Internet: http://kozienice.dt.pl/infopage.php?id=695
http://www.sieciechow.pl/sieciechow,,strona,36.html
http://izbasieciechow.pl/historia/benedyktynski-klasztor-w-sieciechowie/
