English
Deutsch
Kobyłka to miasto i gmina w pow. wołomińskim w centralnej części Niziny Mazowieckiej, 17 km na pn.-wsch. od Warszawy. Znajdujący się tu kościół pw. św. Trójcy jest jednym z najcenniejszych późnobarokowych zabytków budownictwa sakralnego w Polsce. Poprzednie niewielkie świątynie były budowane z drewna modrzewiowego i ulegały ciągłym pożarom. Dopiero w latach 1736-1740 na ich miejscu powstał stojący do dziś kościół murowany z fundacji biskupa Marcina Załuskiego – sekretarza króla Augusta II, który po śmierci w 1768 r. został pochowany w podziemiach kościoła. Projektantem był włoski architekt Guido Longhi.
To murowana, otynkowana, trójnawowa świątynia na planie prostokąta, z dwiema wieżami i dekoracyjną, faliście wygiętą fasadą. Od strony prezbiterium znajduje się wejście do podziemi. W 1753 r. biskup utworzył w kościele misję jezuicką, która przetrwała do czasu likwidacji zakonu w 1773. Dla potrzeb misji zbudowano pomieszczenia zakonne nad traktami bocznymi. W latach 1755-1763 powstały też stacje Męki Pańskiej wraz z Kaplicą Ogrójca w elewacji południowej kościoła. W wyniku kilkakrotnych przebudów i rekonstrukcji wygląd kościoła ulegał zmianom. W XIX w. skasowano nad bocznymi nawami piętrowe pomieszczenia klasztorne, a w początku XX w. przebito przejścia z nawy głównej do bocznych, tworząc w ten sposób układ trójnawowy. Na zewnętrznych ścianach budowli odkryto podczas prac konserwatorskich w 2000 r. piękne freski stacji Męki Pańskiej, zakryte tynkiem po 1812, nieznany jest ich twórca. Malowidła takie są w Polsce unikatem, w naszym klimacie zachowały się w stanie niepełnym, a konserwatorzy nie byli w stanie odtworzyć ich w całości. Kościół był wielokrotnie poważnie niszczony i dewastowany: podczas powstania kościuszkowskiego w 1794 r. – wieża wsch., podczas wojen napoleońskich 1811-1812 – wspaniały wystrój (kwaterowali tu żołnierze wraz z końmi), w 1944 – wieża zach. i stropy nawy, w 1971 – po podpaleniu spłonął ołtarz główny i uległy zniszczeniu malowidła ścienne. Kościół zawsze był jednak pieczołowicie odbudowywany.
Falista ozdobna fasada stanowi zaledwie przedsmak porażającego przepychu wnętrza. Ołtarz główny zdobią złociste figury aniołów wykonane techniką snycerską. Umieszczone po bokach chóry zakonne i chrzcielnica posiadają dekoracje rokokowe. Całe wnętrze kościoła pokryte jest wspaniałymi polichromiami figuralnymi i rysunkami dekoracyjnymi. Niezwykły efekt bogactwa i przestrzeni osiągnięto dzięki malarstwu iluzjonistycznemu. Umiejętnie domalowane na ścianach detale architektoniczne powiększają optycznie wnętrze. Scena Triumfu i Adoracji Eucharystii przedstawiona na sklepieniu tonie w chmurach, wskutek czego oglądającym wydaje się, że zerkają wprost do nieba. Przepiękne freski w nawie głównej i prezbiterium namalował po roku 1742 mało znany wówczas Grzegorz Łodziński, natomiast trakty boczne pokryły sceny z życia Chrystusa malowane przez jezuitę Ignacego Doretti w latach 1754-1762. Do pozostałego cennego wyposażenia kościoła należą: rokokowa ambona, unikalne loże w prezbiterium, oryginalna chrzcielnica, piękne stiukowe kolumny, pilastry dźwigające belkowanie oraz złocony ornament rokokowy, wielki żyrandol z brązu w stylu Ludwika XIV o 60 promieniach, latarnia pod chórem z XVIII w., monstrancja, baldachim, ornaty, feretrony i dzwony. Organy pochodzą z 1898 r. Zostały zbudowane przez Henryka Hartmana. Posiadają 16 głosów, dwie klawiatury manualne i pedał oraz zabytkową szafę z XVII w.
Źródło: Lechosław Herz. Mazowsze. KiW Warszawa
Internet: http://www.kobylka.pl/zwiedzanie-kobylki
