Przy ulicy Władysława Reymonta 11, (ulica nosi swą nazwę na pamiątkę pobytu pisarza w domu pod nr 29 – tablica pamiątkowa), w lasku znajduje się głaz z tablicą przypominającą wymordowanie Żydów z Otwocka w 1942 r. przez Niemców.
Przed wojną w Otwocku mieszkało około 14 tys. Żydów, stanowili oni 75 proc. ogółu mieszkańców. Podczas okupacji Niemcy utworzyli dla nich getto. Zlikwidowali je w sierpniu 1942 r. Większość Żydów z otwockiego getta wywieźli do obozu śmierci w Treblince. Pozostałych rozstrzelali. Największą egzekucję przeprowadzili przy ul. Reymonta, gdzie dziś stoi skromny pomnik. Zginęło tam według różnych szacunków od 1.500 do 3.000 osób. Zabitych Niemcy zakopali w dołach wzdłuż ulicy. Nie jest pewne, czy ciała zamordowanych zostały stąd ekshumowane.
Inny pomnik upamiętniający ofiary II wojny światowej znajduje się przy ulicy Karczewskiej 40/42. Jest to skromny betonowy obelisk z krzyżem i tablicą. 20 listopada 1943 r. oprawcy z SS i policji rozstrzelali w tym miejscu 20 Polaków za „posiadanie broni i udział w nielegalnych organizacjach”. Przywieziono ich z Pawiaka. Był to odwet za zastrzelenie dwóch żołnierzy niemieckich i zranienie trzech 10 XI w Józefowie i 18 XI w Otwocku. Ciała rozstrzelanych wywieziono w nieznanym kierunku.
Źródło: Jacek Kałuszko, Paweł Ajdacki „Otwock i okolice” Wydawnictwo Rewasz 2006
Internet: http://otwock.pttk.pl/krajoznawczeabc/miejscapamieci