Dwór Radzin

W XIX w. właścicielem majątku Radzin był p. Polakiewicz, od imienia jego córki Celestyny wzięła się podobno nazwa Celestynowa.

Radzin powstał jako odrębny majątek w 1833 r. kiedy to Leopold Radziński nabył od swego ojca Józefa część majątku Glinki, zakładając dla tej części odrębną księgę hipoteczną.

Przeprowadzenie Nadwiślańskiej Linii Kolejowej w 1877 r. spowodowało rozrost Celestynowa jako miejscowości letniskowej, Radzin pozostał na uboczu rozwijającego się letniska.

Dwór murowany w stylu klasycystycznym, wzniósł w l. 1872-75 Celestyn Polakiewicz, spadkobierca Leopolda Radzińskiego. Wtedy też powstały: stajnia, oficyna, kuźnia, czworaki. Kolejni właściciele to Niezabitowscy i Schwarschteinowie. Potem w l. 1927-29 rodzina Rosłońców, a w latach 1929-44 Zalewscy z Przydromirskimi. W czasie okupacji we dworze bazowali żołnierze AK i Szarych Szeregów miejscowej placówki „Wilk”. Odbywało się też tajne nauczanie. W l. 1945-60 w części dworu był internat dla uczennic miejscowego liceum, powstałego z inicjatywy dr. Michała Rękasa, a do 1970 r. kilka klas szkoły podstawowej. Teraz jest wyremontowany i trafił w prywatne ręce.

Jest to budowla parterowa na planie zbliżonym do kwadratu z bocznymi dobudówkami i ryzalitem przechodzącym w wystawkę zwieńczoną trójkątnym szczytem na osi. Wejście poprzedzone czterokolumnowym gankiem wspierającym balkon. Dach czterospadowy. W starodrzewiu otaczającym dwór pomniki przyrody: rząd dwunastu 160-letnich dębów szypułkowych i rząd 36 lip; są też żywotniki (tuje).

Obecnie znajduje się tu pensjonat z ośrodkiem konferencyjnym.

Źródło: Jacek Kałuszko, Paweł Ajdacki „Otwock i okolice” Wydawnictwo Rewasz 2006

Internet: http://www.dworradzin.pl/glowna.php