Niegdyś część historycznej Puszczy Radomskiej. Z biegiem czasu teren lasu zmniejszał się do obecnych rozmiarów, choć jeszcze w XIX w. łączył się z położonym na zachód pobliskim Lasem Janiszewskim i lasami Wólki Klwateckiej. Już od początków XX w. stanowi oddzielny kompleks leśny. Jest to największy (170 ha) kompleks leśny leżący w granicach administracyjnych Radomia. Od wschodu graniczy z rozległymi łąkami nad Mleczną oraz niewielką dolinką Potoku Janiszewskiego. Znaczną jego część zajmują stare drzewostany. Obok najliczniejszej sosny spotkać tu można dęby, wiązy, jesiony oraz olchy. W runie leśnym występują: kokoryczka wielokwiatowa, konwalia, konwalia dwulistna, przylaszczka i rzadki jaskier kaszubski, a na łąkach sąsiadujących z lasem – chroniony pełnik europejski. Także tu pojawia się modraszek talejus, rzadki motyl, którego gąsienice żyją w gniazdach mrówek. Na terenie Lasu Kapturskiego gniazdują 83 gatunki ptaków, a kilkanaście zalatuje. Wśród rzadkich przedstawicieli awifauny spotkać można słowika rdzawego (wschodnia granica występowania), jastrzębia gołębiarza, myszołowa, sokoła pustułkę, puszczyka, sowę uszatą. Z ssaków występują tu sarny, lisy, jeże i ryjówki. Na skraju lasu znajduje się siedziba Nadleśnictwa Radom, z miejscem do odpoczynku. Przy ul. L. Pomarnackiego oryginalny drewniany budynek parterowy nawiązujący do budownictwa „alpejskiego”. Zbudowano go w czasie II wojny światowej i mieścił dom publiczny dla żołnierzy Wehrmachtu. Las Kapturski był też miejscem ważnym w historii miasta – w 1906 r. stracono tu Stanisława Wernera, młodego członka PPS, który brał udział w zamachu na szefa żandarmerii gubernialnej. W czasie II wojny światowej ćwiczyli tu harcerze z Szarych Szeregów poznając tajniki posługiwania się bronią.
Źródło: Kutyła E., Słupek J., Sobol Ł., Okolice Radomia. Puszcza Kozienicka, Radom 2011.
internet: http://www.parki.org.pl/inne-pozostale/las-kapturski-w-radomiu