Sosna Powstańców 1863 r.

Wieś Górki (ok.350 mieszkańców) znajduje się na północnym pasie bagiennym Puszczy Kampinoskiej, nad Kanałem Łasica, na płn.-zach. od Leszna.

Wieś powstała jako budy, czyli osada budników wypalających węgiel drzewny. Ciągnie się od Góry Wilkowskiej po Występną Górę na południu przez cały pas bagienny. Poszczególne zagrody budowano na pagórkach wśród podmokłych terenów, po przekopaniu kanału Łasica mokradła zamieniono w pola uprawne.

Na południowym skraju wsi rosła okazała 170-letnia sosna, której konary zwieszały się ku ziemi. Na tych konarach wieszali kozacy powstańców, którzy uszli w głąb puszczy po bitwie pod Budą Zaborowską (10 kwietnia 1863 r.), a zostali schwytani w tej okolicy. W czasie walki dowódca oddziału powstańczego mjr Walerian Remiszewski odesłał część nieuzbrojonych powstańców w głąb puszczy. Po rozbiciu oddziału Rosjanie ścigali uciekinierów, schwytanych bez sądu wieszano.

Sosna powalona uderzeniem pioruna 1 kwietnia 1984 r. leży obok niewielkiego pomnika w formie głazu ku czci Powstańców 1863 r. Widać ślady po odciętych konarach, z których wykonano pamiątkowe krzyże. Obok, na wzniesieniu znajduje się polowa kaplica w formie dwóch drewnianych daszków-namiotów z figurami świętych (autorstwa Małgorzaty Tomaszkiewicz) i z kamiennym stołem ołtarzowym. Całość wieńczy wysoki drewniany krzyż.

Źródło: Lechosław Herz „Puszcza Kampinoska – przewodnik”, Oficyna Wydawnicza REWASZ, Pruszków 2002

Internet: www.kampinoski-pn.gov.pl