Rzeka Bug

Położona w gminie Sarnaki letniskowa wieś Mierzwice-Kolonia przyjeżdżającym letnikom bardziej znana jest pod nazwą Fromołów. Położona nad rzeką Bug na terenie Parku Krajobrazowego Podlaski Przełom Bugu. Powstanie Mierzwic-Koloni wiąże się z nieopodal położoną starą wsią królewską Stare Mierzwice, założoną w 1545 r. i noszącą wówczas nazwę Mierzwina. W 1905 r. w pobliżu rozpoczęto budowę stalowego mostu kolejowego. Osadę znajdującą się w jego sąsiedztwie oraz przystanek kolejowy zaczęto nazywać Fromołowem, od nazwiska budowniczego mostu – carskiego inżyniera Fronołowa. W 1914 r. Niemcy zbudowali we Fromołowie tartak, a na jego potrzeby linię kolejki wąskotorowej, której nasyp widoczny jest na polach i w lesie. Po wojnie polsko-bolszewickiej za zgodą marszałka Józefa Piłsudskiego rozparcelowano okoliczne grunty pomiędzy byłych legionistów. W okresie międzywojennym Fromołów był miejscem, do którego Janusz Korczak przywoził chore na gruźlicę dzieci z żydowskiego Domu Sierot w Warszawie. W otaczającym osadę lesie znajdują sie domy wypoczynkowe.

Bug to rzeka niezwykła. W okresie międzywojennym Bug znalazł się na dalszych planach zagospodarowania dorzecza Wisły. Po wojnie stał się rzeką graniczną i przez dłuższy czas nie był ujmowany w planach zagospodarowania zarówno ze strony polskiej, jak i ze strony Związku Radzieckiego. To „zaniedbanie” spowodowało, że Bug pozostał rzeką dziką i nieuregulowaną – długie odcinki brzegowe „nieucywilizowane” ręką ludzką, liczne starorzecza i nadrzeczne łęgi stały się ostoją ptactwa i innych zwierząt. To jedna z ostatnich dzikich rzek Europy. Ze względu na walory przyrodnicze i krajobrazowe Dolina Środkowego i Dolina Dolnego Bugu zostały włączone do europejskiej sieci NATURA 2000. Wypływająca na wysokości 310 m n.p.m. na Wyżynie Podolskiej (Ukraina) rzeka początkowo traktowana była za prawy dopływ Wisły, od 1962 r. uznano ją za dopływ Narwi. Źródło rzeki znajduje się w Werchobużu koło Złoczowa na Ukrainie. Długość 772 km (w tym w Polsce 224 km), łączy się z Narwią w okolicy Serocka. Powierzchnia dorzecza wynosi 39.420 km2. Rzeka przepływa przez zachodnią Ukrainę, południowo-zachodnią Białoruś i wschodnią Polskę i na terenie naszego kraju jest piątą co do wielkości rzeką. Nazwa rzeki należy do nazw substratowych, została przejęta przez nową ludność od wcześniejszych osadników, którzy później wyginęli lub wymarli. Na odcinku 363 km (Gołębie-Niemirów) stanowi granicę z Ukrainą i Białorusią. W Zosinie koryto Bugu jest najdalej na wschód wysuniętym miejsce w Polsce, a poprzez Kanał Królewski łączy się z Prypecią.

Gdyby za dopływ uznawać rzekę, która do momentu połączenia z inną ma mniejszą długość, to zarówno Narew jak i Wisła stanowiłyby dopływy Bugu. Główne lewe dopływy Bugu to: Pełtew, Udal, Bukowa, Huczwa, Wełnianka, Sołokija, Uherka, Włodawka, Krzna, Toczna, Cetynia, Liwiec, Kałamnka. Główne prawe dopływy Bugu to: Ług, Muchawiec, Leśna (Leśna Prawa, Leśna Lewa), Nurzec, Brok. Od źródeł do ujścia przepływa przez następujące miejscowości: Czerwonograd (dawniej Krystynopol), Sokal, Kryłów, Strzyżów, Zosin, Horodło, Dubienka, Dorohusk, Świerże, Wola Uhruska, Orchówek, Włodawa, Kuzawka, Sławatycze, Kodeń, Żuki, Terespol, Brześć, Neple, Krzyczew, Pratulin, Niemirów, Gnojno, Serpelice, Mielnik, Kózki, Drohiczyn, Granne, Nur, Zuzela, Małkinia Górna, Brok, Brańszczyk, Kamieńczyk, Wyszków, Arciechów. W 1993 r. na powierzchni 51.074 ha utworzony został Nadbużański Park Krajobrazowy.

Źródło: Marek Nasiadka „Podlaski Przełom Bugu przewodnik nie tylko dla turystów”, 2013

Internet: http://pl.wikipedia.org/wiki/Bug