English
Deutsch
Skrwa Prawa bierze swój początek na Równinie Urszulewskiej, na wysokości 131 m n.p.m. Wypływa opodal wsi Okolewko, spływa na południe, po obszarze Pojezierza Chełmińsko-Dobrzyńskiego. Ma długość 113,9 km, powierzchnię dorzecza 1.704 km² i niewielki średni spadek (0,67%). Będąc prawym dopływem Wisły, osiąga ją na wys. 53 m n.p.m., wpływając do Jez. Włocławskiego niedaleko Biskupic. Główne lewe dopływy rzeki: Sierpienica i Wierzbica, prawe: Urszulewka, Gozdowica i Bobrownica.
W dolnym biegu Skrwa płynie ostrymi, głęboko wciętymi w podłoże zakolami, po terenie Pojezierza Dobrzyńskiego, które odznacza się lekko pofałdowaną powierzchnią, nieprzekraczającą 150 m n.p.m., i ok. 200 jeziorami. Rzeźba terenu tego mezoregionu ukształtowana została dzięki działaniu lądolodu fazy leszczyńskiej i poznańskiej ostatniego zlodowacenia.
Dolinę dolnej Skrwy Prawej odznacza istnienie płaskich teras nadrzecznych oraz wysokich i stromych skarp o zmiennym nachyleniu stoków. Bez trudu można wyróżnić cztery terasy erozyjno-akumulacyjne. Najstarsza (IV), utworzona przez wody odpływowe z czoła lądolodu leszczyńskiego fazy zlodowacenia bałtyckiego, jest położona najwyżej i ma postać czterokilometrowej szerokości pasu płaskiego terenu – wzdłuż głównej osi doliny. Terasa III, z okresu interstadialnego, położona jest ok. 10 m niżej. Ma cechy poziomu erozyjnego nadbudowanego warstwą (niekiedy trzymetrowej grubości) piasków akumulacji rzecznej. Widoczna jest przy ujściu Skrwy, w okolicach Biskupic, Radotek. Terasa II, towarzysząca rzece na całej jej długości, wiąże się z fazą pomorską zlodowacenia bałtyckiego. Do powstania tej terasy, położonej ok. 8-9 m nad poziomem Skrwy, przyczyniła się nasilona akumulacja rzeczna, połączona z intensywnym podcinaniem brzegów, stanowiącym genezę meandrów. Najmłodszy poziom terasowy (I) to wynik procesów akumulacji rzecznej w helocenie, która trwa po dziś dzień. Ta terasa zalewowa, zbudowana z drobnych piasków i namułów, przebiega ok. 4 m nad poziomem rzeki i jest wyraźnie oddzielona od poprzedniej.
Obszar doliny Skrwy leży w strefie wpływów klimatu kontynentalnego, złagodzonego przez konfigurację terenu oraz obecność dużych powierzchni wodnych (rozlewiska Skrwy i Wisły). To obszar najniższych opadów w Polsce (ok. 470 mm rocznie). Dominują wiatry zachodnie. Gleby doliny w przeważającej części są żyzne, zwierają dużo próchna. Na skarpach porastają grądy, wyróżniające się ślicznym starodrzewiem. Zachowana jest piętrowość i liczne okazy drzew pomnikowych. Na szczególną uwagę zasługują wspaniałe dąbrowy, bogate runo (liczne gatunki chronione) oraz płaty muraw kserotermicznych o stepowym charakterze. W wodach Skrwy natkniemy się na niemal wszystkie gatunki ryb z wyłączeniem łososiowatych i certy. Rzadko bo rzadko, ale występują sandacze, liny, karasie i miętusy. Na podkreślenie zasługuje bogactwo ptactwa, w tym bytowanie kormorana czarnego, czapli siwej, a od niedawna także, rzadkiej w Polsce czapli białej.
Dolina Skrwy Prawej to Obszar Krajobrazu Chronionego. Obszar ten najdogodniej jest zwiedzać na piechotę, a Skrwę poznawać kajakiem. Spływy Skrwą od Sierpca (Studzieniec) do ujścia rzeki do Wisły (ok. 60 km), należą do dużych atrakcji wodniackich (liczne przeszkody, cofki) oraz krajobrazowych.
Źródło: Jan Rostowski „Piesze znakowanie szlaki turystyczne okolic Płocka” PTTK Oddział Miejski w Płocku 2008.
Internet: http://pl.wikipedia.org/wiki/Skrwa
http://www.kajakajak.pl/splywy-skrwa/
http://www.parkiotwock.pl/index.php/o-parku-bpk/141-rzeka-skrwa-prawa
