Wieś (ok. 340 mieszkańców) leżąca w Dolinie Bugu, ok. 5 km na zach. od Sadownego.
Pierwsza wzmianka o wsi Szynkarzyzna, położonej w dawnych dobrach sióstr wizytek z Warszawy, pochodzi z 1756 r. W dokumentach kościelnych występuje od 1769 r. Dawniej zwana „Sekarzowizna”, dzisiaj często potocznie używana jest nazwa „Sękara” . Nazwy te prawdopodobnie pochodzą od słowa „sęk”. W graniczącej z łąkami nadbużańskimi wsi zachowały się drewniane chałupy z lat 30-tych (nr: 6, 32, 34). Na zachodnim skraju wsi znajduje się kapliczka z 1904 r. Przed szkołą, na wschodnim skraju wsi stoją dwa dwuramienne, morowe krzyże z 1885 r., a ponadto zachowały się jeszcze stare pomnikowe drzewa: sosna i trzy lipy na wysokości słupa 15c.
Na południe od wsi, na skraju lasu, u podnóża wydmy znajduje się skromny pomnik. Został ustawiony by upamiętnić rozstrzelanych w marcu 1942 r. członków Armii Krajowej placówki „Łochów” i mieszkańców wsi Brzuza, którzy zginęli za pomoc udzieloną zbiegłym jeńcom radzieckim z obozu Stalag 333 w Ostrówku Węgrowskim.
Źródło: Lechosław Herz „Puszcze Kamieniecka i Biała, Rewasz, 2005,
Andrzej Firewicz „Sadowne i okolice wczoraj i dziś, Agmen Sp. z o.o., 2003,
Internet: http://puszczakamieniecka.blox.pl http://pl.wikipedia.org/wiki/Szynkarzyzna