English
Deutsch
Miasto powiatowe położone na Równinie Wołomińskiej, nad rzeką Liwiec, przy linii kolejowej Warszawa-Białystok i skrzyżowaniu dróg nr 62 Wyszków – Węgrów i 50 Mińsk Mazowiecki – Ostrów Mazowiecka.
Według miejscowej tradycja nazwa miasta, brzmiąca dawniej Łochowiec, pochodzi od borówki bagiennej – łochyni. Osada wzmiankowana była już w XV w., w 1488 r. erygowana była parafia, ale znaczniejszy rozwój miejscowości następuje dopiero w wieku XX. Łochów posiada prawa miejskie od 1969 r. W herbie od 2008 r. widnieje głowa łosia na zielonym tle – projektu Szymona Kobylińskiego, który mieszkał w pobliskim Gniazdowie.
Pierwszy dwór powstał w połowie wieku XVIII dla Zielińskich. W XIX w. zespół pałacowo-parkowy został zaprojektowany przez czołowego architekta epoki, Bolesława Pawła Podczaszyńskiego na zamówienie hrabiego Józefa Hornowskiego. Ukończony w 1830 r. pałac był pierwotnie budynkiem parterowym z kolumnowym portykiem. W czasie późniejszej rozbudowy wykonano dwa piętrowe ryzality i frontowy portyk z żeliwnymi kolumnami. Wnętrza wykonane były w typowym dla XIX w. stylu neogotyckim. Właścicielami pałacu w Łochowie byli Hornowscy, Downarowicze, Zamoyscy i do 1944 r. Kurnatowscy. W tym też roku został zajęty przez Armię Czerwoną na szpital i kompletnie zdewastowany. Po 1945 r. obiekt został upaństwowiony i przeznaczony na mieszkania komunalne. W pałacu zamieszkali robotnicy rolni, urządzono świetlicę i zlokalizowano pocztę. Budynek został zdewastowany, rozebrano część obiektów. Z dawnej świetności pozostały fragmenty ozdobnych parkietów, stiuki, część kominka oraz piec kaflowy z ozdobnym szczytem w Sali Muzycznej. W przeszłości jednym z gości pałacu był Cyprian Kamil Norwid; bywał u Hornowskich, bliskich krewnych rodziny Norwidów. Częste wizyty zaowocowały m.in. wierszem „Do Stanisławy Hornowskiej”.
Całość założenia dopełniają pozostałości parku krajobrazowego z przełomu XVIII i XIX w. Obecnie zespół pałacowo-parkowy stanowi własność prywatną. W latach 2004-2008 został odbudowany i odrestaurowany przez deweloperską firmę Arche S.A. i pełni rolę centrum konferencyjno-hotelowego. W skład zespołu wchodzą: pałac, budynek kuchni pałacowej, wozownia i oficyna. W 2010 r. staraniem firmy „Arche” w miejsce powstałej w 1928 r. i zniszczonej w 1944 r. kaplicy przypałacowej przeniesiono dawny drewniany kościół parafialny p.w. św. Stanisława Kostki z Wólki Dobryńskiej koło Terespola powstały w 1932 r.
Współczesny kościół parafialny p.w. Niepokalanego Serca NMP przypominający swa sylwetką arkę Noego został zbudowany w latach 1975-1976 wg projektu Leszka Kołacza. Ciekawym obiektem jest również budynek stacyjny pochodzący z 1866 r. zbudowany według projektu architekta Bolesława Podczaszyńskiego. 10 września 1939 r. niemieckie bombowce zniszczyły na stacji Łochów polski pociąg pancerny nr 13, którego miał za zadanie osłanianie odwrotu oddziałów armii „Modlin”. Stacja kolejowa w Łochowie „zagrała” w drugim odcinku serialu telewizyjnego „Dom”.
Źródło: Tadeusz Glinka, Marian Kamiński, Marek Piasecki, Krzysztof Przygoda, Andrzej Walenciak, „Przewodnik Mazowsze Północne”, Sport i Turystyka, 1998
Tadeusz S. Jaroszewski, Waldemar Baranowski, Po pałacach i dworach Mazowsza, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1995
Internet: http://www.gminalochow.pl/historia-12
