English
Deutsch
Młode miasto śródleśne u ujścia Świdra do Wisły. Osadnictwo na tym terenie wiąże się z budową Nadwiślańskiej Linii Kolejowej w 1877 r. oraz wzrostem zainteresowania warszawiaków terenami letniskowymi przy tej kolei. Przez wiele lat Józefów miał w pierwszej kolejności charakter letniskowo-wypoczynkowy. Przyjeżdżało tu sezonowo do 3.000 kuracjuszy i letników, stałych mieszkańców było o połowę mniej. W latach 1914-52 miejscowość miała kolejowe połączenie wąskotorowe z Warszawą i Jabłonną. W 1915 r. Niemcy wybudowali kilka bunkrów żelbetonowych jako element prawego skrzydła przedmościa warszawskiego. W czasie Bitwy Warszawskiej 1920 r. miejscowość znalazła się na skraju II linii polskiej obrony i obsadzona była 15 DP. W czasach okupacji hitlerowskiej szkoliły się tu oddziały dywersyjne AK. 12 VII 1943 r. żołnierze z batalionu „Zośka” na przystanku kolejowym zlikwidowali volksdeutscha Sommera, który przyczynił się do aresztowania uczestników warszawskiej akcji pod Arsenałem. Pod koniec lipca 1944 r. oddziały niemieckie i radzieckie odbywały tu ciężkie boje. W okresie okupacji i po niej mieszkał tu Józef Stemler, jeden z przywódców Polski Podziemnej, aresztowany przez NKWD i sądzony w „procesie szesnastu” w Moskwie.
Koniec II wojny światowej sprawił, że sporo ludności osiedliło się tu, pozostawiając zniszczoną Warszawę. Rozwinęło się tu dziecięce lecznictwo sanatoryjne. Z początkiem lat 60. Józefów miał już 15 tys. mieszkańców. Wielu z nich było rzemieślnikami, co nadawało charakter miejscowości. W 1962 r. Józefów uzyskał prawa miejskie. Wówczas przyłączono doń okoliczne wsie: Świdry Małe, Michalin, Górki, Jarosław, Nowa Wieś, Kolonia Błota i Rycice. Powierzchnia miasta to 24 km². Teraz sporo tu drobnych rzemieślników, ale też próba powrotu do tradycji letniskowej.
Pomnik Łączniczek Armii Krajowej projektu prof. Bohdana Chmielewskiego stanął 29 VIII 2001 r. na skwerze przed Urzędem Miasta przy ul. Kard Stefana Wyszyńskiego. Z kolei na cmentarzu parafialnym znajduje się pomnik poległych w l. 1939-45.
Wille drewniane to zabytki. Pochodzą z początku XX w., gdy to jeszcze było letnisko. Projekty nawiązują do stylu „świdermajer”.
Resztki niemieckiego systemu obronnego z 1915 r., tzw. przedmościa warszawskiego to umocnienia żelbetonowe przy ul. Bema, Ejsmonda, Piłsudskiego, Powstańców Warszawy, 3 Maja. Część z nich znajduje się na prywatnych terenach i nie można do nich wejść. Całość systemu to wiele pojedynczych schronów bojowych piechoty i umocnienia polowe.
Źródło: Jacek Kałuszko, Paweł Ajdacki „Otwock i okolice” Wydawnictwo Rewasz 2006
Internet: http://www.jozefow.pl/page/840,historia.html
http://pl.wikipedia.org/wiki/J%C3%B3zef%C3%B3w_%28powiat_otwocki%29
