Wieś Famułki Brochowskie

Wieś znajdowała się na granicy płn. pasa bagiennego i wydmowego, ok. 11 km na płn.-wsch. od Sochaczewa.

Powstała w XVIII w. pośród lasów jako osada budnicza. Chociaż nazwa jej wywodzona jest od łacińskiego słowa „famulus” – co oznacza służącego – a zatem była to osada służebna w królewszczyznach. W momencie powstania Parku Narodowego zapadły decyzje o wykupie gruntów i gospodarstw Famułek i zwróceniu ich przyrodzie. Z różnych przyczyn sprawa wykupów się przedłużała i dopiero w 2014 r. miały być wykupione ostatnie grunty (ok. 3 tys. ha).

W chwili obecnej (2014 r.) pozostało we wsi jedynie kilka domów. Po innych zabudowaniach pozostały jednie ślady fundamentów, stopniowo zarastające roślinnością. Uważny obserwator może wypatrzyć zarysy gospodarstw, a najłatwiej rozpoznać miejsca gdzie były domostwa po kępach bzów kiedyś zdobiących obejścia, a teraz rosnących samotnie pośród pokrzyw. Celowo pozostawiono tylko stare piwnice, które stały się miejscem zimowania nietoperzy. Pozostały też kapliczki, resztki zarastających sadów i cmentarz kolonistów.

Źródło: Lechosław Herz „Puszcza Kampinoska” Oficyna Wydawnicza „Rewasz” 2012.

Internet: http://www.e-sochaczew.pl/sochaczew,ludzie-z-lasu,263.html