Wieś Sieraków

Wieś leżąca na polanie pośród lasów na płn. od Izabelina, we wsch. części Puszczy Kampinoskiej. Założona w II poł. XVIII w. na piaszczystych gruntach w sąsiedztwie mokradeł. Nazwa jej pochodzi od „sieraka” rodzaju płaszcza męskiego.

Na płn. od wsi rozciąga się Obszar Ochrony Ścisłej „Sieraków”. Po utworzeniu Parku Narodowego miejscowość została przeznaczona w całości do wykupu, potem sytuacja się zmieniła, wykupowano jedynie tereny pól i pastwisk, które stopniowo zalesiono. Mieszkańcy wciąż nie mają pewności co do przyszłości wsi. Nie wolno wznosić nowych domów ani rozbudowywać starych, stąd Sieraków nie prezentuje się najlepiej.

19 września 1939 r. obsadzony przez Niemców Sieraków został zdobyty przez Grupę Operacyjną Kawalerii dowodzoną przez gen. Romana Abrahama. Z racji położenia był ostoją dla oddziałów partyzanckich. W centrum wsi, przy pętli autobusowej, obok XIX-wiecznej kapliczki ustawiono pomnik poświęcony poległym i pomordowanym podczas wojny mieszkańcom. Drugi pomnik znajduje się czterysta metrów na wsch., w miejscu, gdzie w stronę Lasek odchodzi „Droga Łączniczek AK”. Poświęcony jest pięciu żołnierzom Armii Krajowej, którzy 24 czerwca 1944 r. zginęli w Sierakowie w zasadzce zorganizowanej przez żandarmów przebranych za cywili.

Byli to: dowódca dywersji bojowej VIII Rejonu ppor. Marian Grobelny „Macher”, ppor. Stefan Kruszyński „Dołęga”, plut. pchor. Julian Beer „Pierwotny”, sierż. Stefan Leszczyński „Ezel” i kpr. Wiesław Kowalewski „Rydz”.

Pochowani są na cmentarzu wojennym w Laskach.

Źródło: Lechosław Herz „Puszcza Kampinoska – przewodnik”, Oficyna Wydawnicza REWASZ, Pruszków 2002

Internet: http://www.dobroni.pl/rekonstrukcje,pamieci-pieciu-z-sierakowa-relacja,10887