English
Deutsch
Jedna z najpiękniejszych wsi na Mazowszu. Mieści się w gminie Celestynów. Rozsiana jest trochę na wzgórzach, trochę w dolinach, czyli „po norach” – stąd nazwa wsi. Ma aż 8 kolonii rozrzuconych po tarasie erozyjnym. Góry Ponurzyckie mają 140 m n.p.m., co przy wysokości względnej 18-25 m, zapewnia wspaniałe widoki na Górę Kalwarię i Czersk. Przez wieś płynie struga Ślepota.
Historia Ponurzycy sięga przełomu XVIII i XIX w. Była wsią czynszową w osieckich dobrach Potockich. W 1863 r. w okolicznych lasach chowały się oddziały powstańców pokonanych pod Zambrzykowem. W sierpniu 1944 r. tu koncentrowały się siły oddziałów 1 Armii WP.
We wsi mnóstwo ładnych chałup z ciekawymi obejściami, zwłaszcza są to: nr 45, obok nr 43 piękna chata ze strzechą, nr 68, 60, 75, 71, 72, 82, 83. Stara szkoła z drewna. Niezwykle ciekawa kapliczka z pnia na rozstaju dróg. Krzyże drewniane: na polu oraz k. nr 73, 58 i 49; murowana kapliczka.
Pomniki przyrody: dwa dęby szypułkowe z kapliczkami na skraju lasu.
Nieopodal kolonii Mętraki, przy drodze do Kącików i Augustówki tzw. Czarcie Kościoły – zbiorowisko głazów, ślad cmentarzyska grobów kloszowych. Związane z tymi głazami bajania o czartach są echem pogaństwa i średniowiecznej demonologii.
Źródło: Jacek Kałuszko, Paweł Ajdacki „Otwock i okolice” Wydawnictwo Rewasz 2006
Internet: http://pl.wikipedia.org/wiki/Ponurzyca
http://www.parkiotwock.pl/index.php/najciekawsze-obiekty-mpk/98-ponurzyca
