Wieś Śladów

Wieś (ok. 430 mieszkańców) leżąca nad Wisłą, przy drodze nr 575 Kazuń-Kamion, na płn.-zach. krańcu Puszczy Kampinoskiej.

Śladów istniał już w XV w., ale rozwinął się znacznie w XVIII dzięki osadnictwu „olenderskiemu”. Zabudowania wsi rozłożyły się wzdłuż jednej drogi. Znakomita większość zabudowań pochodzi z czasu powojennego. Znaczna część wsi spłonęła podpalona przez Niemców we wrześniu 1939 r. Ogień niesiony wiatrem przenosił się na kolejne domostwa i zatrzymany został dopiero koroną ogromnego dębu, który od tamtej pory nazywany jest „Obrońcą”. Jest to pomnik przyrody o obwodzie ok. 600 cm. Nosi jeszcze ślady pożaru sprzed siedemdziesięciu pięciu lat.

18 września 1939 r. Niemcy dopuścili się tu zbrodni wojennej. Nie mogąc pokonać oporu żołnierzy polskich broniących się na tzw. „główce wiślanej” użyli mieszkańców wsi jako żywych tarcz. Gdy żołnierze polscy nie chcąc strzelać do swoich poddali się, zostali wymordowani. Zabito również cywilów. Ogółem zamordowano 298 osób, w tym ok. 150 jeńców wojennych. Z masakry ocalały tylko dwie osoby, które złożyły później zeznania w tej sprawie.

Zbrodni dokonał prawdopodobnie oddział z 12 pułku grenadierów pancernych dowodzonych przez płk von Costritz Nauhausa. Sprawcy nigdy nie zostali ukarani. Nie została wyjaśniona również rola i postawa kolonistów niemieckich w tej sprawie.

Na wale wiślanym znajduje się obelisk przypominający te dramatyczne wydarzenia.

Przy skrzyżowaniu głównej ulicy ze szlakiem niebieskim prowadzącym do obelisku znajduje się głaz z tablicą przypominającą przemarsz przez Śladów rycerstwa polskiego podczas wyprawy grunwaldzkiej w 1410 r.

Źródło: Lechosław Herz „Puszcza Kampinoska” Oficyna Wydawnicza „Rewasz” 2012.

Internet: http://pl.wikipedia.org/wiki/Zbrodnia_w_Śladowie_1939