Zespół pałacowo-parkowy

Sanniki – wieś gminna – leżąca około 80 kilometrów od Warszawy, słyną przede wszystkim z tego, że gościł tu Fryderyk Chopin. Przyjechał on tutaj w gościnę do swego szkolnego kolegi, Konstantego Pruszaka oraz jego siostry Olesi (którą uczył grać na fortepianie) w 1828 r. Do niedawna twierdzono, że nie zachował się pałac z tamtego okresu, a obecny został postawiony później, w 1910 r. Najnowsze badania wykazały jednak co innego - pałac zbudowany w stylu willi włoskiej, o klasycystycznym charakterze, zaprojektowany przez Władysława Marconiego, był w roku 1910 jedynie modernizowany. Był to jednak wciąż ten sam pałac, w którym przebywał i koncertował młody Fryderyk. W pałacu zachowały się stare polichromie, odkryte w trakcie rewaloryzacji obiektu. Pałac otacza stary park dworski. Znajdują się w nim aleja grabowa, kasztanowce, a także miłorząb i platan. Można przypuszczać, że za czasów pobytu Chopina park zajmował większą powierzchnię i był miejscem, w którym mieszkańcy i gości pałacu spędzali dużo czasu. Spacerowano, bawiono się, prowadzono rozmowy. To zapewne tutejsze wędrówki Fryderyka z guwernantką Pruszaków spowodowały przypuszczenie, że to on jest ojcem jej dziecka i uznano jego dalszą obecność za niepożądaną. Gdy sytuacja się wyjaśniła, a owa panna wyszła za mąż za innego przebywającego tam mężczyznę, ten jako ojciec dziecka poprosił, aby kompozytor został chrzestnym jego potomka. Muzyczną przyjaźń Chopina i guwernantki przypomina znajdujący się w parku pomnik przedstawiający artystę i zasłuchaną dziewczynę. W parku jest także inny pomnik Chopina, dłuta Ludwiki Nitschowej. Z korespondencji wynika, że Chopin nie tylko tam koncertował, ale także tworzył. Powstały tam albo nabrały ostatecznego kształtu takie utwory jak wariacje B-dur opus 2 na fortepian i orkiestrę na temat „La ci darem la mano” z opery „Don Juan” Mozarta i „Nad Rondem” C-dur opus 73 na dwa fortepiany. Obecnie pałac jest siedzibą Europejskiego Centrum Artystycznego imienia Fryderyka Chopina. Same Sanniki są ciekawą miejscowością. Ich nazwa wynika z rodzaju rzemiosła, jakim się tu trudniono – przypuszczalnie wykonywano sanie i zapewniano „sanne podwody”. Prace archeologiczne pozwalają na stwierdzenie, że pod fundamentami siedemnastowiecznego dworu znajdowały się części dawnego dworu książąt mazowieckich. W Sannikach zmarł książę mazowiecki Ziemowit IV, a od wieku XVI Sanniki były siedzibą starostwa. Warte przypomnienia jest to, że mieszkańcy Sannik uczestniczyli w powstaniu styczniowym. Naprzeciwko pałacu stoi pierwszy murowany kościół w Sannikach, który został wybudowany w stylu neoklasycystycznym w latach 1870-1872 według projektu Franciszka Tournela. Parafia pod wezwaniem Świętej Trójcy była erygowana przez księcia mazowieckiego Ziemowita w 1441 r. Źródło: „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich”, t. 10, Warszawa 1889; „Katalog zabytków sztuki w Polski”, t. 10, z. 3, Instytut Sztuki polskiej Akademii Nauk, Warszawa 1975; Zofia Jeżewska, „Chopin w kraju rodzinnym”, Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa 1985; Wanda Chotomska, Tam, gdzie był Chopin”, Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa 1990; „Magazyn Chopin” 2010, nr 2; „Rejestr zabytków nieruchomych województwa mazowieckiego” – stan na 31 grudnia 2016 r. Internet: http://ecasanniki.pl/; http://pl.chopin.nifc.pl/; http://tifc.chopin.pl