Osiedle Radziwie

Radziwie rozłożyło się na lewym brzegu Wisły. Pierwsza wzmianka o tej osadzie pojawiła się w Kronice Galla Anonima, gdzie zawarta została ugoda między Władysławem Hermanem a jego synami. Druga pojawiła się w dekrecie z 1187 r. Osada już w 1 połowie XIII w. stanowiła własność kapituły katedralnej w Płocku. W Radziwiu był kościół od 1166 r. Była też przystań płocka, wymieniona przez księcia Konrada w dokumencie z 1228 r. Kolejna wzmianka o Radziwiu pojawia się w 1239 r. W XVIII w. Radziwie było wsią z własnym zarządem i wójtem. Parafia liczyła 309 mieszkańców w 1775 r., a 50 lat później 457 mieszkańców. Władze pruskie na początku XIX w. odbierają kapitule płockiej wszystkie wsie, w tym Radziwie. W 1838 r. połączono Radziwie z Płockiem mostem łyżwowym. W drugiej połowie XIX w. działała tu szkoła ogólna. Na przełomie XIX i XX w. zaczęły powstawać w Radziwiu budynki murowane, przeważnie przy drodze głównej. Powstała straż pożarna. Od końca XVIII w. do I wojny światowej zorganizowano miejsce rekreacyjne dla mieszkańców na Błoniu przy karczmie. W roku 1923 lewobrzeżną wieś Radziwie przyłączono do Płocka. Na terenach rolniczego Radziwia rozpoczęto budowę portu handlowego, elektrowni i warsztatów szkutniczych. W 1926 r. do Radziwia doprowadzono linię kolejową z Kutna, wybudowano stację przeładunkową i dworzec kolejowy osobowy. W latach 1937-1938 zbudowano most drogowo-kolejowy przez Wisłę. Warsztaty szkutnicze rozbudowano i powstała Płocka Stocznia Rzeczna, która w 2 połowie XX w. była największym zakładem produkującym tabor rzeczny na potrzeby kraju i na eksport. Budowano tu jednostki o wyporności do 2.000 ton bez napędu i 1.700 ton z napędem własnym. Budowano pchacze typu Bizon, szalandy, frachtowce, barki.

W 1968 r. zbudowano linię wodociągową, ośrodek zdrowia, pawilon handlowy, ulice pokryto asfaltem i oświetlono rtęciowo. Z daleka widoczny jest wysoki elewator zbożowy wzniesiony w Radziwiu w latach 1950-1954.

Kościół parafialny w Radziwiu pw. św. Benedykta pochodzi z lat 1893-1895. Poprzedzało go 5 świątyń drewnianych. Początki parafii w Radziwiu sięgają XII w., kiedy to kanonicy katedralni z Płocka zbudowali tu w 1166 r. drewnianą kaplicę na kępie między dwiema odnogami Wisły. Obecny kościół jest murowany, zbudowany w stylu eklektycznym wykorzystującym elementy gotyku i romanizmu, według projektu architekta Edwarda Cichockiego. Został konsekrowany w 1902 r. W czasie II wojny światowej pełnił rolę magazynu. W dniu 20 stycznia 1945r. kościół podpalono. Po pożarze pozostały tylko mury i sklepienia. Kościół odbudowano. W 1966 r. odbyły się w nim uroczystości 800-lecia parafii w Radziwiu połączone z uroczystościami milenijnymi. Mszę odprawił i homilię wygłosił kardynał Karol Wojtyła, późniejszy papież. Od kościoła ul. Krakowską dochodzi się do cmentarza w Radziwiu. Jest tam miejsce pamięci narodowej – groby żołnierzy z 1920 r. i z września 1939 r. Na cmentarzu jest też grób Jana Marka Rozy Lajourdie (1797-1881) budowniczego mostu łyżwowego na Wiśle.

Źródło: Płock od A do Z. Jerzy Stefański.

Internet: http://pl.wikipedia.org/wiki/Kościół_św._Benedykta_w_Płocku