English
Deutsch
Historia parafii kampinoskiej sięga 1370 roku – a więc czasów, kiedy miejscowość nosiła jeszcze nazwę Białe Miasto, jednak parafia nazywana była również wtedy „kapinoską”. Pierwsze wzmianki o drewnianej świątyni pochodzą dopiero z roku 1540. Kolejna wzmianka pochodzi z lustracji w roku 1661 (a więc po szwedzkim potopie), nie wiemy tylko, czy jest to ten sam kościół, czy też kolejna budowla. Na pewno natomiast obecną świątynię zbudowano w latach 1773-82. Projektantem był być może architekt Lobe z Warszawy.
Konsekracji świątyni dokonał biskup żmudzki Antonin Pobóg Malinowski 15 lipca 1791r.
Kościół znajduje się w centrum wsi, po południowej stronie szosy Warszawa-Sochaczew.
Jest to budowla drewniana, z drobnosłoistej sosny kampinoskiej wzniesiona na planie prostokąta, w stylu naśladującym barok. Najbardziej okazałym fragmentem budowli jest rozbudowana, zamknięta łukiem fasada, flankowana dwiema wieżami o hełmach charakterystycznych dla stylu klasycystycznego. We wnętrzu podzielonym drewnianymi filarami na trzy nawy wydzielono prezbiterium przez zabudowanie ołtarzami bocznymi i niskimi ściankami kryjącymi zakrystię. Dominuje kolor biały ze złoceniami. Najcenniejsze w wyposażeniu są obrazy: XVIII-wieczny „Chrystus na krzyżu” Franciszka Smuglewicza w ołtarzu głównym i XVII-wieczny „Matka Boża z Dzieciątkiem” – zwana Panią Kampinosu, nieznanego autora.
Za kościołem znajduje się cmentarz parafialny porośnięty starodrzewem. Znajdują się tu m.in.: mogiła powstańców styczniowych, kwatery żołnierzy polskich poległych we wrześniu 1939 r., zbiorowe mogiły 343 cywilnych ofiar II wojny światowej.
Na terenie przykościelnym dzwonnica zbudowana w podobnym co kościół stylu i figura Matki Bożej ustawiona w 1865 roku, zgodnie z tradycją dla upamiętnienia ofiar Powstania Styczniowego. Wokół świątyni drewniane, płaskorzeźbione stacje drogi krzyżowej.
Obok kościoła stoi XIX-wieczna murowana wikarówka wzniesiona w stylu dworkowym.
Naprzeciw kościoła, po drugiej stronie szosy rosną dwa okazałe dęby szypułkowe, którym nadano imiona „Fryderyk” (z lewej strony, 399 cm obwodu) i „Stefan” (z prawej strony, 475 cm obwodu).
Źródło: Lechosław Herz „Puszcza Kampinoska – przewodnik”, Oficyna Wydawnicza REWASZ, Pruszków 2002
Internet: www.kampinoski-pn.gov.pl
