Kościół p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Rokitno
52°11'05"N 20°39'59"E (52.184848, 20.666623)
90 m n. p. m.

Rokitno to mała wieś (ok. 170 mieszkańców) leżąca na Równinie Łowicko-Błońskiej, przy drodze nr 720, o 3 km na wsch. od Błonia.

W XIII w. wymieniana jest w dokumentach kasztelania Rokitno. Dotyczy to jednak grodu, którego pozostałości nazywane „Łysą Górą” znajdują się na łąkach nad Utratą, ok. 1,5 km na płn.-wsch. od Błonia. Na miejscu obecnego Rokitna istniała otwarta osada targowa datowana na X-XI w. zwana Rokitnem Dolnym. W XIV w. wymieniany w dokumentach jest kościół św. Wojciecha, na początku XVII w. są dwa drewniane kościoły: św. Wojciecha i św. Jakuba. W 1704 r. biskup poznański Mikołaj Święcicki doprowadza do połączenia obu parafii. Związane to było z fundacją nowego murowanego kościoła wznoszonego wg projektu Tomasza Bellottiego od 1698 r. Budowę wstrzymała wojna północna i śmierć fundatora. Sklepienia zbudowano dopiero w 1772 r. a kościół poświęcono dopiero w 1797, czyli 99 lat po rozpoczęciu budowy. W kilkanaście lat po uszkodzeniu dachu przez burzę, w 1885 r. wzniesiono dwie wieże wg projektu Konstantego Wojciechowskiego, jeszcze kilka lat później wykończono dolny kościół. W październiku 1914 r. artyleria niemiecka zbombardowała kościół tak, że pozostały ruiny, ocalała tylko zakrystia. Odbudowa trwała do 1931 r. kiedy dokonano ponownego poświęcenia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Kolejna wojna znów przyniosła zniszczenia i konieczność odbudowy zakończonej ponowną konsekracją w 1968 r. dokonaną przez Prymasa Stefana Wyszyńskiego. Był on wielokrotnym gościem tutejszej parafii i on właśnie nazwał słynący łaskami obraz Matki Bożej Wspomożycielką Prymasowską. Obraz jest malowany temperą na desce i pochodzi prawdopodobnie z XVI w., ozdobiony jest srebrną sukienką ze złoceniami. Został koronowany 18 września 2005 r. przez Prymasa Józefa Glempa.

Kościół jest budowlą orientowaną, wzniesioną na planie krzyża greckiego z kaplicami w narożach, o monumentalnej fasadzie flankowanej wieżami, które jednak nie zostały do dziś odtworzone w dawnym kształcie. Nad wejściem znajduje się balkonik z figurą Matki Bożej ozdobiony podwójnymi kolumnami podtrzymującymi zwieńczenie w formie gzymsu. W bocznych niszach figury św. Pryma i św. Felicjana – wszystkie te figury autorstwa Jana Jerzego Plerscha.

We wnętrzu, którego monumentalność podkreślają wysokie filary, poza obrazem Wspomożycielki Prymasów w ołtarzu głównym, zobaczyć można dzieła Szymona Czechowicza („św. Jakub” i „św. Wojciech”) oraz Franciszka Smuglewicza („św. Antoni”).

Obok kościoła eklektyczna dzwonnica z XVIII w., przebudowana w l. 1911-13. Na cmentarzu mogiły żołnierzy poległych w czasie I i II wojny światowej. Za rzeczką mogiła bratnia 280 żołnierzy poległych w bitwie pod Rokitnem 15 października 1914 r.

Źródło: Marek Plewczyński, Marek Wagner. Województwo Stołeczne Warszawskie. Krajowa Agencja Wydawnicza Warszawa 1980.

Internet: http://skarbiecmazowiecki.pl/obiekty/sanktuarium-maryjne-prymasowskiej-wspomozycielki-blonski-blonie-rokitno-23-14,1.html

http://pl.wikipedia.org/wiki/Parafia_Wniebowzięcia_Najświętszej_Marii_Panny_w_Rokitnie

Miejsce znajduje się na szlakach

Pobierz aplikację

Nasza witryna wykorzystuje pliki cookies, m.in. w celach statystycznych. Jeżeli nie chcesz, by były one zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki.
Więcej na ten temat...