Zespół parkowo-dworski

Podgórze to wieś (ok. 200 mieszkańców) leżąca ok. 8 km na zach. od Wyszogrodu.

Do drewnianego dworu w Podgórzu prowadzi dwustumetrowa aleja. Dwór pochodzi z ok. 1925 r. Portyk budynku otoczony jest czterema murowanymi kolumnami, po dwie z każdej strony. Powstał w ten sposób mały ganek przykryty dachem o trójkątnym szczycie. Dwór został postawiony na podmurówce. Przykryty jest dachem blaszanym dwuspadowym. Cały dworek jest modrzewiowy, w brązowym kolorze. Wybudowano go na miejscu poprzedniego spalonego przez wycofujących się Rosjan w czasie I wojny światowej.

Park krajobrazowy otaczający dwór ma swój rodowód w XIX w. Dwór z parkiem stoją na skarpie schodzącej stromo do koryta rzeczki Ryksy. Obok dworku czarny orzech zwany przez miejscowych „Jawor”, pomnik przyrody. Ma obwód ok. 400 cm i wysokość ok. 20 m. Kolejne pomniki przyrody w parku to dęby szypułkowe o obwodach ok. 340-590 cm i wysokości ok. 25-30 m. Jeden dąb znajduje się na południowej krawędzi rzeki, a siedem na północnej. Tajemniczy krąg w parku tworzą okazałe buki, więzy i stare robinie popularnie zwane akacjami. Legendy o kręgu i zagadkowym jeziorku Bielina można dowiedzieć się na miejscu w Podgórzu.

Badania archeologiczne tych terenów dowodzą istnienia w tym miejscu osady i cmentarzyska już w połowie XI lub w XII w. Potwierdzenie nazwy wsi pochodzi z 1450 r., gdy biskup płocki właściciel Podgórza pozwolił wójtowi na budowę młyna.

Źródło: Piesze znakowane szlaki turystyczne okolic Płocka. Przewodnik turystyczny.