Osiedle

Aleksandrów to wysunięte najbardziej na płd.-wsch. osiedle warszawskiej dzielnicy Wawer i zarazem całej Warszawy.

Położone jest na Równinie Wołomińskiej, na terenach częściowo wilgotnych, torfowiskowych, częściowo na piaszczystych wydmach. Zostało założone w 1797 r. przez Jana Alojzego Potockiego (według innych źródeł – być może przez barona Józefa de Maltzhana). Powstało przy tzw. „szlaku wołowym”, później nazywanym „Traktem Napoleońskim” i przy lokalnej drodze do Góraszki i Wiązowny (dzisiejsza ul. Podkowy). Do 1944 r. zamieszkana była głównie przez niemieckich kolonistów, po których pozostał zarastający lasem cmentarz przy ul. Szulczyka.

Wydma leżąca na płd.-zach. krańcu osiedla nosi nazwę „Zbójna Góra”. Według podania swą nazwę zawdzięcza karczmarzowi-zbrodniarzowi napadającemu na bogatych podróżnych. Jego karczma stała w pobliskim Aleksandrowie, w jej miejscu znajduje się obecnie kapliczka, która ma stanowić pamiątkę po ofiarach zbrodni.

Na sąsiedniej wydmie zbudowano na przełomie lat 80. i 90. kościół dla parafii Wieczerzy Pańskiej erygowanej przez Prymasa Józefa Glempa 29 stycznia 1992 r. Jest to nowoczesna budowla wzniesiona według proj. M. Nowickiego i T. Wierzby. Fasada ma formę trójkąta ozdobionego okienkami tworzącymi krzyż równoramienny i poprzedzona jest szerokimi schodami. Z prawej strony w fasadę wkomponowana jest krępa, czworoboczna wieża. Bezpośrednio za wydmą znajduje się znacznie starszy od świątyni cmentarz (założony w 1934 r. na potrzeby parafii falenickiej) z kwaterą 633 żołnierzy polskich poległych we wrześniu 1939 r. oraz mogiłami ofiar II wojny światowej.

W północnej części osiedla przy ul. Wiązowskiej 26 rośnie okazały klon zwyczajny o obw. 410 cm nazywany „Ludwik Obrońca”.

Źródło: Jacek Kałuszko, Paweł Ajdacki „Otwock i okolice” Wydawnictwo Rewasz 2006

Internet:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Aleksandrów_%28Warszawa_Wawer%29 http://warszawa.wikia.com/wiki/Cmentarz_w_Aleksandrowie