Współczesny Konstancin to popularne i cenione uzdrowisko – jedyne uzdrowisko na Mazowszu.
Pierwsze pensjonaty-sanatoria powstały jeszcze przed pierwszą wojną światową. Leczenie opierało się na miejscowym klimacie i spokoju lasów konstancińskich.
W 1965 r. odkryto w Konstancinie złoża leczniczej solanki. Pochodzi z głębokości 1.600 m, ma temperaturę ok. 29°C i stężenie 7,5%. W 1974 r. rozpoczęto wznoszenie tężni, po czterech latach oddano ją do użytku. Jej działanie polega na rozbijaniu spadających z wysokości kropel solanki na drobnych gałązkach tarniny, co powoduje odparowywanie i tworzenie się w okolicach konstrukcji swoistego mikroklimatu korzystnie oddziałującego na system oddechowy i nerwowy człowieka. Mikroelementy wchłaniane są przez błonę śluzową i skórę uzupełniając ich niedobór w organizmie.
Tężnia otoczona jest Parkiem Zdrojowym położonym nad brzegiem Jeziorki. W parku znajduje się amfiteatr, trasy spacerowe. Kiedyś aż tu docierała kolejka wąskotorowa z Warszawy.
Obecnie znajdują się tutaj liczne sanatoria i szpitale, powstające od lat 60-tych XX w. m.in. Szpital Rehabilitacji Kardiologicznej i Szpital Rehabilitacji Neurologicznej oraz światowej sławy Stołeczne Centrum Rehabilitacji Narządów Ruchu „Stocer”.
Internet: http://www.uzdrowisko-konstancin.pl/
http://pl.wikipedia.org/wiki/Uzdrowisko_Konstancin-Zdr%C3%B3j
http://www.e-kurort.pl/uzdrowiska/uzdrowisko_konstancin_jeziorna.htm