Zespół pałacowo-parkowy

W XIX w. własność, niemieckiej z pochodzenia, rodziny baronów Ike. Rodzina przybyła z Kurlandii, uległa polonizacji i przyjęła nazwisko Duninowskich. Dobra duninowskie należały do rodziny Ike-Duninowskich blisko 140 lat. Kwitła tu hodowla rasowych owiec, koni i bydła.

W zabytkowym parku krajobrazowym znajduje się murowany pałac neorenesansowy z lat 1862-1876, pałacyk myśliwski z końca XVIII w. i neogotycki zameczek z 2 połowy XIX w.

Pałac zbudowany został na miejscu wcześniejszej rezydencji wzniesionej przed 1629 r. Pałac jest dwukondygnacyjny, ma dwa portyki. Portyk frontowy jest wysunięty i na wysokości pierwszego piętra znajduje się żeliwny balkon. Portyk od ogrodu jest wgłębny. We wnęce cztery filary podtrzymują balkon. Pałac jest zbudowany na planie prostokąta, ma dziesięć osi co jest bardzo rzadkim rozwiązaniem architektonicznym. Podpiwniczony. Środkowa część budynku przykryta jest dachem dwuspadowym blaszanym. Nad częściami bocznymi znajdują się obszerne tarasy. Całość w bardzo złym stanie. Wiszą tabliczki ostrzegające przed grożącym niebezpieczeństwem.

Pałacyk myśliwski został przebudowany w końcu XVIII w. z dworu pochodzącego z XV w. W 1829 r. powiększono go dla rodziny Ike-Duninowskich, następnie zmodernizowano w 2 połowie XIX w. i w latach 1932-33. Wzniesiony jest na planie prostokąta, z cegły na kamiennym cokole, otynkowany. Do piętrowego korpusu głównego od strony obecnego pałacu neorenesansowego dobudowano jednokondygnacyjne skrzydło z mieszkalną mansardą i dwiema wieżami trójkondygnacyjnymi. Nad wieżami więźby słupowo-zastrzałowe pokryte łuskami. W piwnicach sklepienie kolebkowe. Pałacyk myśliwski jest własnością gminy i jest zamieszkały. Został wpisany do rejestru zabytków w 1975 r.

W parku krajobrazowym pomniki przyrody. Obok pałacyku myśliwskiego świerk sitkajski o obwodzie ok. 370 cm i wysokości ok. 27 m. W południowej części parku w grupie posadzono trzy platany klonolistne (obwody ok. 180, 210, 220 cm i wysokość ok. 25 m). Do pałacu prowadzi aleja lipowa składająca się z 18 lip drobnolistnych o obwodach od 180 do 430 cm i wysokości ok. 30 m. W parku są cztery stawy i płynie bystry potoczek, kiedyś „ozdobiony” drewnianymi mostkami. W 1976 r. park wpisany został do rejestru zabytków.

Źródło: Tradycja Mazowsza powiat płocki. Przewodnik subiektywny.

Internet: http://nowyduninow.info.pl/?page_id=235