Park Stary Ogród

Park był wynikiem opracowanego przez Ignacego Ebertowskiego i Józefa Sadkowskiego, zatwierdzonego w 1822 r. planu regulacyjnego miasta Radomia. Lokalizację parku – nazywanego pierwotnie Ogrodem Spacerowym – wskazał podczas obecności w 1820 r. Namiestnik Królestwa Polskiego gen. Józef Zajączek. Urządzanie parku rozpoczęto po 1822 r. Powstał na dawnych łąkach poszpitalnych, przy grobli rzeki Mlecznej. Koncepcja nawiązywała do XVIII-wiecznych barokowych założeń francuskich – półkolisty plac centralny z fontanną od którego promieniście rozchodziły się alejki. Drzewa i krzewy ozdobne na potrzeby Ogrodu Spacerowego sprowadzono z Janowa i Puław. Pierwotnie park otoczony był ramionami rzeki Mlecznej, później przebudowany uzyskał staw z wyspą. Park służył mieszkańcom – był miejscem spotkań towarzyskich, majówek, koncertów orkiestry Mohylewskiego Pułku Piechoty, kiermaszów czy wystaw. W dwudziestoleciu międzywojennym na wydzierżawionej od miasta południowej części parku wybudowano boisko piłkarskie, bieżnię, tor kolarski i szatnię dla Radomskiego Towarzystwa Sportowego. Część tych urządzeń dość zniszczonych zachowało się do lat 60. XX wieku, kiedy to na ich miejscu zbudowano rondo dziś noszące imię ks. Romana Kotlarza. Na skraju parku, przy rondzie znajduje się kamień upamiętniający tego kapłana.

Źródło: Kontakt, nr 10/83, Radom 1983.

internet: http://pl.wikipedia.org/wiki/Stary_Ogród_w_Radomiu