English
Deutsch
Wieś położona jest w gminie Jabłonna Lacka, na wysokim brzegu Bugu, ok. 12 km na płn.-zach. od Drohiczyna.
Nazwa pochodzi od usypiska po średniowiecznym grodzie, który istniał tu w przeszłości. Zachowały się po nim jedynie fragmenty wału długości ok. 200 m, dwie warstwy kulturowe wnętrza grodu (z XII i XIV w.), prostopadła do Bugu fosa, a w pobliżu rzeki na południowym brzegu jaru widoczny jest zarys baszty na rzucie koła. W 1958 i 1968 r. prowadzone były tu archeologiczne.
Pierwsze wzmianki o Gródku pochodzą z 1410 r. Do XVII w. wieś należała do wielkich książąt Litwy oraz rodziny Radziwiłłów. Następnie Gródek zostaje kupiony przez biskupa Wojciecha Baranowskiego i w rękach kościoła pozostaje aż do czasów III rozbioru Polski. Z istniejącej tu przeprawy korzystał ze swymi wojskami w 1656 r. książę Bogusław Radziwiłł a w rok później książę siedmiogrodzki Jerzy Rakoczy. W 1794 r. pod Gródkiem oddziały carskie dowodzone przez Suworowa stoczyły potyczkę z Polakami. Około 1808 r. majątek Gródek został przez Austriaków sprzedany Załuskim, a ci w 1825 r. odstąpili go Chojeckim (Adam Chojecki, XIX-wieczny pisarz, w 1849 r. pełnił funkcję sekretarza Mickiewiczowskiej „Trybuny Ludów”). Następnie wieś przechodzi w ręce Lilpopów, Godlewskich i Dzwonkowskich. W 1921 r. dobra przejmuje Skarb Państwa, który w latach 30-tych XX w. przekazuje go w dzierżawę wdowie po Józefie Piłsudskim – Aleksandrze. W 1944 r. dobra zostają rozparcelowane.
Drewniany kościół p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa zbudowany został w XVIII jako cerkiew unicka, a od 1875 r. funkcjonował jako cerkiew prawosławna. W 1919 r. został przekazany katolikom. Kościół jest orientowany, konstrukcji zrębowej, wzmocniony lisicami i oszalowany. Nawa jest prostokątna i do niej przylega węższe także prostokątne prezbiterium z zakrystią i lożą ponad nią. Wnętrze kościoła pokrywa strop wsparty na trzech parach słupów. Ciekawym elementem jest wieżyczka zakończona cebulastym hełmem. Na cmentarzu kościelnym stoi drewniana dzwonnica z XVIII w. Zachował się również drewniany wiatrak.
Źródło: Tomasz Chludziński, Janusz Żmudziński, „Mazowsze mały przewodnik”, Sport i Turystyka, 1978
Jacek Żabicki, „Leksykon zabytków architektury Mazowsza i Podlasia, Arkady, 2010
